Ik heb hem verraden.
Hij keek al argwanend naar lief die het kattenluik op slot deed voor we aan het ontbijt begonnen. Om daarna, van zodra de reismand uit de berging was gehaald, en dreigend midden in de keuken stond, een klagend janken aan te heffen. Ondertussen zielig — en tevergeefs, natuurlijk — met zijn poot tegen het kattenluik duwend.
Hij protesteerde heftig toen we hem in de reismand duwden en miauwde de hele weg naar de dierenarts beschuldigend. Gelukkig is de dierenarts maar twee minuten van hier.
Daar aangekomen speelden we het spel van onder de kast kruipen, achter de printer kruipen en van de tafel springen. Tot de twee spuitjes gegeven waren en we weer dezelfde toeren uithaalden om terug te keren.
We zijn thuisgekomen, ik heb hem uit de kooi gelaten en sindsdien kijkt hij enkel zwaar beschuldigend in mijn richting en weigert hij streeltjes en knuffels. Ge ziet de beschuldigingen in zijn ogen.
Dat zal proper worden als we met dat dieet beginnen.
Katten vergeten blijkbaar snel, dus het komt gegarandeerd weer in orde 😉