2008 is geen jaar geweest waar ik later met veel plezier aan zal terugdenken. Ik heb veel verloren, dit jaar, op veel verschillende fronten. Ik kan me geen jaar herinneren waarin ik vaker droevig was en ik heb nooit zoveel zin gehad om in hoekje te kruipen en de wereld buiten te sluiten, als dit jaar.

Inherent daaraan is dat ik ook heel wat heb gewonnen, zoals dat gaat met de pedagogische janboel die een mensenleven placht te zijn. Inzichten, hoewel ik ze misschien liever niet had gekregen (zalig de simpelen van geest). Andere en betere manieren om naar het leven te kijken, hoewel ik die liever zachter had leren kennen. Prioriteiten, hoewel ik die misschien liever niet had moeten stellen.

Het belangrijkste lijkt me echter dat ik in 2008 gevoeld heb wie ik om me heen wil. Welke mensen tellen en wie echt belangrijk is.
En eigenlijk hoop ik alleen maar dat ik 2009 met die mensen mag doorbrengen. In alle rust.