Schaatsen is gevaarlijk.
Gisterenavond wandelde ik na de vergadering van mijn favoriete Project richting de afspreekplaats met mijn lief. Hij zou me namelijk komen ophalen met de auto: het was koud en donker en hij ziet mij graag.
Diep weggedoken in mijn winterjas slenterde ik voorbij de ijspiste op het Braunplein, toen er net een posse buiten kwam getuimeld. Ik zeg u: mijn woordkeuze is bewust gemaakt. De drie jongens en twee dames hadden duidelijk behoorlijk in de gluhwein gehangen terwijl de ook in het gezelschap vertoevende kleuters op de ijspiste hun schedel heel probeerden te houden. De volwassenen beantwoordden aan zoveel clichébeelden dat het haast ongepast zou zijn hier verder op in te gaan. Kernwoorden: het ene kind werd als Sha-na-ja aangesproken, de mannen noemden elkaar “deb” en hun Gentse R rolde nog harder dan hun ogen van dronkenschap. Er was lawaai, er was gebral en er was geduw onder elkaar. Zoals T. het zegt: precies de ballonmeeting in Eeklo, maar dan kouder en zonder ballons.
Ik liep aan de overkant van de Belfortstraat, zij waren ondertussen aan de bushalte. Alwaar één van de jongemannen karatestampen op een bord aan de halte uitvoerde. Stamp na stamp, luid gejoel van de rest van de bende. Het bord plooide stamp na stamp verder. Iedereen eromheen ergerde zich, maar alleen een oude meneer, zijn wederhelft stevig aan de arm, maakte een opmerking. Waarop de jongeman zijn schoppen niet langer op het bord richtte, maar op de meneer. Zoals dat hoort bij een roedel wilde dieren kwamen ook de andere mannetjes ter hulp. Ge kunt nooit weten dat een ventje van 80 opeens een gevechtsport-specialist zou blijken te zijn, natuurlijk. Met drie rond de meneer en de mevrouw, de dames van het posse-gezelschap onderwijl luid opmerkingen gevend en met open mond kauwend.
Ik was blij dat ik niet alleen op straat was, toen. Aan mijn kant van de straat liepen nog twee koppels, die net als ik onmiddellijk in een reflex te straat overliepen, ondertussen roepend naar de jonge gasten. Er was wat geduw en getrek, uw heldin stond klaar om de politie te bellen, en toen waren ze opeens weg. Het is moeilijker om u te weren tegen vijf jonge mensen dan tegen twee bejaarden, zo bleek.
Krapuul.
miljaarde wat een idioten…jammer dat er geen flik in de buurt was
dapper van dat oude mannetje. Is hij er heelhuids uitgekomen?
Gloeiwijn, ze zouden dat moeten verbieden, mevrouw. Niks dan miserie mee, ge hebt het zelf gezien. En dat stinkt!
ja hoor. een beetje verschoten. Maar sejieus: zo’n bende marginalen daar aan die schaatspiste zeg. het is echt niet normaal. echt.
i., je Project is er in geslaagd om een verloren huis te vinden. Zou het niet lukken om met datzelfde Project die gasten te proberen vinden?
Tjonge…
Gelukkig dat er mensen zijn zoals jij en die 2 andere koppels en dat niet iedereen ,zoals vaak gebeurt, de andere kant opkeek . Mijn bloed zou ook koken als ik zoiets zie !
In één woord: akelig.
En bovendien wil je dus ook zeggen dat op het uur dat jij ons verliet (denk nu wel niet dat het ontiegelijk laat was, maar toch), op een doordeweekse schooldag, die bloedjes van kleuterkes nog lang niet in hun bed lagen.
Akelig is inderdaad het woord. Moest er een belasting bestaan op domheid dan was de staatsschuld met zo’n kwieten direct weggewerkt.
Vreselijk.
Gelukkig waren er inderdaad twee andere koppels in de buurt. Ik weet ook niet of ik als vrouw alleen ertussen zou (durven) komen. De politie bellen zou ik wel doen.
Knap dat je erop af durfde gaan.
Brrr. Het soort toestanden waar ik wel mijzelf tegen zou willen verheffen, maar als puntje bij paaltje komt zou ik het vege lijf toch niet zomaar in de waagschaal leggen.
Kerstmarkten vind ik niks gezellig. Alleen maar een excuus om vozigheden te eten en te dringen, brol te verkopen en veel lawaai te maken. De stadsbesturen zouden dat wat meer mogen reglementeren. Quota voor gluhweinkraampjes en zo.