Sinds gisteren staat hij hier voor de deur, mijn verjaardagscadeau van de mama en de papa. Verwend nest dat ik ben.

Hij is piepjong, hij is mooi, hij blinkt en er ligt geen stofje in. En hij doet vaaaaarroem als ik het gaspedaal indruk.

Dat betekent dat ik afscheid neem van mijn Ford Feest II, die — laten we eerlijk zijn — veel van zijn pluimen was verloren het laatste jaar. En van zijn mechanische mogelijkheden, dat ook.

Enter Ford Feest III. Ik moet enkel nog een naam bedenken, en een schone afplakker hebben om erop te kleven.