En die verbouwing, hoe gaat het daar feitelijk mee?
Goed jong. Er wordt momenteel geplakt, de afspraken voor verwarming, vloeren, loodgieterij enzovoort zijn gemaakt. Het opbouwen is begonnen en we zijn nog steeds content van onze aannemers. Het is natuurlijk ook een tijd van relativeren: eerst kunt ge niet tegen stof, en na een paar weken zijt ge blij als er geen zand in uw bed ligt als ge gaat slapen.
En oh, het valt wel mee. Er zijn zelfs voordelen: in slaap vallen voor televisie en hopla, ge ligt al in uw bed. Alles is heel dichtbij: nauwelijks een paar stappen om een kop koffie te halen.
Maar aan de andere kant: ik kijk zo uit naar de dag dat ik ‘s ochtends opsta en naar beneden ga, door onze nieuwe deur, over onze nieuwe plankenvloer naar onze nieuwe keuken. Om daar een kop koffie te maken, die ik zal opdrinken aan onze nieuwe tafel. Aan de nieuwe ramen, met mijn rug tegen de nieuwe verwarming. That will be so cool, maat.
“eerst kunt ge niet tegen stof, en na een paar weken zijt ge blij als er geen zand in uw bed ligt als ge gaat slapen”
Da’s zooo herkenbaar en waar.
en nu zit ik weer aan de andere kant en vraag me af hoe ik zo lang in het stof heb kunnen leven, over de verfborstels en plaastermessen en onbewerkte vloer op blote vloeten naar het kleine lavabootje in de hoek trippelde ‘s ochtends enz enz.
‘t was een mooie tijd, maar ‘t is idd ook heel tof als je het achter de rug hebt en je kunt genieten van al je hard werk!