Vanmiddag keek ik uit over wat eens onze living was, en heel even had ik zin om op mijn knieën in de modder te zakken en een potje te huilen.
Dat komt zo: alles is vuil en zanderig. Het tocht in ons huis wegens uitgebroken muren. Alle verwarmingen zijn losgekoppeld, waardoor ook de boiler niet meer werkt en er dus geen warm water is om te douchen. De caniveau ligt open, dus het huis ruikt naar riool. De vaatwasmachine is losgekoppeld en onbruikbaar. Alles, ook de bovenverdieping zit onder een dun laagje stof, omdat men vandaag een nieuw deurgat heeft gemaakt met een slijpschijf.
En ik was al de derde dag op rij wakker om zeven uur. En het regende. En het was koud. En ik heb geen propere jeansbroek meer.

Ondertussen heb ik gedoucht bij vrienden, een tukje gedaan en een cordon bleu gegeten in de fabula. Het leven is beter. Morgen komt er een rioolbuis in plaats van de caniveau (gesloten riolering. how very 21st century) en wordt er beton gegoten. Over de modder en het vuil heen. Eens dat gebeurt is, liggen de werken drie dagen stil, wegens lang weekend. Drie dagen uitslapen en stof ruimen en wassen. Kleren en schotels en mezelf.