Het monster.
Ik heb me de voorbije dagen op het monster van mijn leven gestort: de administratie. Of het totale gebrek daaraan, eigenlijk.
Dat zit zo: maandenlang gooi ik alles op een stapel in mijn bureau. Opdrachten van studenten, absentielijsten, rekeningen, offertes voor verbouwingen, loonuittreksels. Ik gooi niks weg, dus het ligt er allemaal. Ergens op mijn bureau. Het leven is namelijk veel te druk om alles direct te ordenen, en verbeteren van taken: dat kan toch pas in den blok van de studenten. En dat is pas later.
Later, zoals in nu, dus.
Verbetertijd.
Puntenlijsten maken.
Examenadministratie.
En ook: alles verzamelen voor de belastingsaangifte. En kijken hoe het met die premies zit. En we hebben een jaar dit huis gekocht, dus de toestanden eens bekijken van verzekeringen en andere crap. Alles wat ik daarvoor nodig heb, ligt dus in mijn bureau. Ergens.
Sinds vrijdag heb ik er aan bezig geweest: stapeltjes, sorteren, selecteren, in dozen, in mappen, labels erop. En nu is alles perfect geordend. Het halve werk is gedaan.
Als u mij nu opnieuw wilt excuseren: ik ga efkes 350 taken verbeteren zie.
Geef ze allemaal -mmmm, pakt- acht op tien en maakt vliegerkes van die taken. Ge gaat u kweetniehoe amuzeren!
350!???!!
Ik ben het zo hard eens met Mathias want ik herinner me heel levendig hoe stresvol het leven van een student dezer dagen is, stuck in the middle of it!
Ach Kerygma, na de stress… twee volle maanden congé, geen mooier job als die van ons.
Al blijft verbeterwerk wel yukkie natuurlijk.
Er zijn drie beroepen die ik niet zou willen uitoefenen in mijn professioneel leven en dat zijn machinist, tandarts en leerkracht. Bewondering voor al deze die het wel zijn. Waar geef je les, middelbaar- of hogeschoolgewijs?
Zoooo herkenbaar, buiten het verbeteren dan. Dat laat ik aan de vriend over.
Ik leg alles meteen in dozen, maar die moeten later ook weer uitgemest worden.