De cirkel van het leven.
Valt het u ook op dat ongeveer iedereen ouder dan dertig tegenwoordig een blog heeft? Wat hebben we toch allemaal veel meningen, denk ik dan. En zouden we niet beter gewoon een pintje gaan drinken op café en het aan den toog eens tegen de barman vertellen? Het is er dan ook uit, maar hij wordt tenminste betaald om naar ons te luisteren. Bovendien: na vijf minuten is het vergeten. Op het wereldwijde web echter: technorati en googlecache alom, ge zijt daar nooit zeker van.
Oh neen, hoor ik u denken. Heeft ilse ook al een existentiële blogcrisis? Maar bijneenk, kinders. Iedereen doet al van twijfel tegenwoordig, dus dat begint saai te worden. Meer nog! Op Kerygma krijgt u zowaar splinternieuwe links. Zodat u het uur tussen wolf en hond een beetje draaglijk kunt opvullen met vers leesvoer.
De laatste weken heb ik namelijk een paar mensen aan mijn bloggedoe toegevoegd, voor het eerst in lange tijd. Het RSS-dink, ge weet wel, gelijk de echte. Een mens moet iets doen als uw favoriete bloggers in de boekskes beginnen te schrijven in plaats van op het interwebs, niewaar.
Reinhart bijvoorbeeld, die kent u onderwijl, ik heb hem al eens voorgesteld verleden week. Het ziet er gelijk naar uit dat hij al zijn blogposts jarenlang heeft opgespaard, die jongen. Hij heeft op 3 weken tijd gelijk duust posts gezet. Zotjes.
La Pigleta, de koningin van de kitsch en een oude getrouwe in mijn reader, heeft sinds kort een hilarische eurosong-blog. Ge moogt hem niet op ‘t werk lezen, want ge moet er luid van lachen. En dat is genant en dan kijken uw studenten raar.
Door hem van ‘t weekend te zien, heb ik me gerealiseerd dat Fons al zolang niet geschreven had. Bleek dat ik een oude feed had. Dus Fons is terug, sinds vandaag. Voor al uw nerderige computerstuff, verbouwingsverhalen en een occasionele portie vadsigheid en tetten. Dag fons!
Mme Zsazsa, dat is volgens mij ook een wijze. Ik ben altijd blij als ze iets nieuws heeft geschreven, en ik heb mij vorige week in mijn koffie verslikt hierdoor.
Tot slot Henk. Er is mij verklikt waar zijn weblog zit en om allerlei redenen is die dan in mijn feedreader beland. Het heeft met spannende dingen te maken.
Zo. Alweer een paar uur die u nooit meer terugkrijgt. Het is graag gedaan.
Lap! Mijnen naam op het internet! Ik probeer dat al tien jaar te voorkomen en there you have it! Bon, ge hebt het toch goed geschreven, da’s al iets. Dat hele rendv.wordpress.com gedoe was maar ‘voor ne kir te proberen’ maar ge ziet dat ik het wel geestig vind voor ne keer iets te posten af en toe. Maar ik ga toch wel eens naar flexanium.be migreren binnenkort, peisk.
Ha, nu snap ik waarom ik plots zoveel bezoek kreeg. Dat linkje werkt wel goed, I.
Doe de groeten aan uw lief.
Merci voor de linklove.
Je moet de bevolkingspiramide van boven de dertig nog eens nakijken…
In mijn omgeving weet niemand wat een blog is.
En nu gij weer.