Toon is een maat van vroeger en hij werkt bij eurokitchen. Dat treft, want wij hebben een keuken nodig. En het treft nog meer: ze verkopen daar schoon grief én ik heb het volste vertrouwen in de technische kennis en smaak van Toon. Voor ons geen strooptocht langs allerhande leveranciers: het is immers een ongelooflijke luxe iemand te hebben die je kan vertrouwen in dat soort toestanden, en niet te moeten luisteren naar gladde verkoopspraatjes. Wij dus deze ochtend een afspraak gemaakt en deze middag gezwind vertrokken richting Maldegem, voor een allereerste bezoek aan de toonzaal. Dat was niet zo eenvoudig, want omdat ik gisteren een uur file had gehad tussen Lovendegem en Waarschoot (niet meetjeslanders haken bij deze grandioos af, want weten niet waar ik het over heb) omdat ze aan het werken zijn ter hoogte van Vanhulle, besloten we om te rijden langs Zomergem. Hiep hoi. Dat is wel een beetje verder om dan we hadden ingeschat.

Na een uur waren we er eindelijk, maar toen bleek Toon in de vestiging in Zingem te werken. Zingem, zoals in: helemaal de andere kant van Gent. En ook wel: voorbij Zwijnaarde. Zwijnaarde, zoals in: complete chaos. Een uur heen, een uur terug, en dan zijn we nog niet eens op onze afspraak in Oostakker geraakt (Pardon, Margo!). Ik zweer u dat ik mensen in hun stuur heb zien bijten van frustratie.

On a brighter note: helemaal ons goesting gevonden en dat bleek helemaal iets anders dan we eerst dachten.Alles is al in ruwe schets uitgetekend, momenteel. En we hebben zoveel nieuwe ideeën momenteel dat mijn hoofd een beetje pijn doet van alle indrukken en keuzes. We laten dus even bezinken, maar ik ben zeer content. Zeer content, jawel.