Claus in mijn nota-boekjes (I).
Ik schrijf je neer
Mijn vrouw, mijn heidens altaar,
Dat ik met vingers van licht bespeel en streel,
Mijn jonge bos dat ik doorwinter,
Mijn zenuwziek, onkuis en teder teken,
Ik schrijf je adem en je lichaam neer
Op gelijnd muziekpapier.
En tegen je oor beloof ik je splinternieuwe horoscopen
En maak je weer voor wereldreizen klaar
En voor een oponthoud in een of ander Oostenrijk.
Maar bij goden en bij sterrenbeelden
Wordt het eeuwige geluk ook dodelijk vermoeid,
En ik heb geen huis, ik heb geen bed,
Ik heb niet eens verjaardagsbloemen voor je over.
Ik schrijf je neer op papier
Terwijl je als een boomgaard in juli zwelt en bloeit.
Leve de koning.
Was getekend
Ook wel de enige dichter waarvan ik een gedicht lees en direct zijn stem er doorheen hoor. Machtig geile stem.
‘Ik schrijf je neer…’
dat doet het em nog steeds
Het hangt vandaag bij ons in de lift en ik heb de indruk dat ik het nooit beu ben, ik blijf onder de indruk, ook al moesten we het bijna plat analyseren in de lessen Nederlands en leek het ons pubers toen vergezocht.
Ik heb maar één boek van hem gelezen, de geruchten vermoed ik en ik was niet wild enthousiast.
Maar hoho, Het verdriet van België, dat is wel groots hoor.
precies het gedicht dat ik ook de moeite vond om te citeren 😉 en je feed is terug, dus ik zie dit nu pas :p
(gelijk dat ik altijd direct hit ahum)
Hmm heb dit gedicht tegen mijn goesting moeten analyseren in de lessen Nederlands. Ik vond het zo vergezocht en zwaar.
Nu 15 jaar later vind ik het precies veel mooier zonder opgelegde associaties en analyses. Het gewoon lezen is wel heel mooi
Het is echt wel een knap gedicht.
De eerste de beste rijmelaar kan dit niet.
‘t Is zelfs behoorlijk plastisch. Per slot is hij ook beeldend kunstenaar geweest in de COBRA-groep.
Misschien wordt Claus ook het beste als dichter herdacht.