Na het linoleum verwijderen en het plamuren heb ik sinds gisteren een nieuw ambetant verbouwingswerk ontdekt. Isoleren. Het is niet zo moeilijk, het gaat snel vooruit, maar doemme toch, jeuken dat dat doet.

We gingen nochtans milieuvriendelijke krantenvlokken nemen eerst. Ik had ze zelf al besteld, in al mijn groen enthousiasme. Toen lief bij thuiskomst de technische info (technische wat?) op de website las bleek dat dat boeltje een halve ton zou wegen voor onze oppervlakte. Nu: we hebben op de mezzanine een nieuwe vloer gelegd, 25 cm boven de oude en bevestigd aan de muren, wegens de oude was niet stevig genoeg om op te lopen. En het isolatiemateriaal, dat dient om de ruimte te isoleren tussen de oude vloer en de nieuwe. Dus leek het niet echt een strak plan om 500kg te dumpen op de vloer die niet stevig genoeg is om op te lopen. Milieuvriendelijke bestelling geannuleerd en naar de brico om traditionele rockwool.

Het plaatsen is een heel gedoe. Op zich beresimpel, maar een mens kan zich maar beter goed beschermen als hij met rockwool werkt. De vezels zijn slecht voor de luchtwegen, niet echt aangeraden om in uw ogen te wrijven en het irriteert de huid. Dus zag ik er zo uit, gister. U ziet de drie lagen T-shirts en de rekkers aan mijn mouwen niet op de foto.

Ondanks de voorzorgsmaatregelen ging ik na anderhalf uur dood van de jeuk. Niet echt materiaal om in de kleuterklas mee te knutselen, dus.