En zeggen dat.
En zeggen dat de enige reden waarom ik daar gisteren over schreef, was dat mijn vingers kriebelden en jeukten. En dat mijn toetsenbord vers geslepen was, maar dat al de andere onderwerpen — die het jeuken, kriebelen en slijpen veroorzaakten — niet voor publicatie waren.
Wegens te pijnlijk, te persoonlijk, te aangrijpend, te veel uw zaken niet. Het is me wat.
Vandaag geen uithaal, ik ben mild gestemd door de medicamenten en het vooruitzicht op een date met de leukste jongen van de wereld. Love and Peace, y’all.
Goedemorgen,
Bent U aan de drugs? Medicamenten? Love and Peace?
Vriendelijke groet van de Spaanders voor de Vlaanders
Tiens: Ik liep deze middag langs een gigantische bouwput aan het station, waar galmend “the age of aquarius” weerklonk. Inclusief dansende bouwvakker. Eerst dacht ik dat het toeval was (radio), maar ze waren effectief beton aan het gieten op de soundtrack van Hair.
Misschien dat de tweede vrijdag van de maand (en enkel dan) de Julien de muziek mag kiezen?