Oh.
Ik heb een cake gebakken.
Ik heb soep gemaakt.
Een mens zou denken dat de dingen dan beter gaan, maar ook dat blijkt niet te kloppen.
En zoals zo vaak in mijn uren van desillusie, spelen er andermans zinnen door mijn hoofd.
Het soort ontgoocheling dat je als kind hebt als je van de trampoline op de begane grond springt: niets blijft duren en dat voel je aan je knieën.
Het spreekt voor zich dat ik alweer niet weet waar ik het vandaan heb. Maar doet het er eigenlijk toe? Ik dacht het niet é.
Maar goed. Gelukkig zij die zich omgeven weten met lieve mensen die troostende woorden spreken, als helende zalf op gekneusd zelfvertrouwen. Dank. Ik ga nog een taart bakken.
Oppassen voor de knieën hé -)
En voor de rest : volgende keer beter . Allé allé “gekneusd zelfvertrouwen ” : als ‘t altijd goed gaat , dan kan het ook niet beter worden hé !
Goedemorgen,
Je moet maar denken dat het aan de oven ligt, de bloem en de eieren, maar zeker niet aan jou. Helpt bij het zelfvrtrouwen.
Vriendelijke groet van de Spaanders voor de Vlaanders
pffff, some people hé. chance dat we het ons niet à ltijd à llemaal aantrekken. maar soms… (schoon gezegd: uren van desillusie)
Doet me denken aan die scène uit “Grey’s Anatomy” waarbij Izzie maar taarten blijft bakken om haar verdriet te verwerken.
De clip is niet alles, maar dit helpt altijd.