Joke heeft dezelfde dingen gezien als ik, dat weet ik nu wel zeker. En net als ik was ze waarschijnlijk een beetje op haar teer vrouwenhartje getrapt. Hier op Kerygma hebben we echter een duidelijke strategie om met zulke situaties om te gaan:

1. We schrijven een lange rant waarin we onszelf verdedigen en andere mensen lelijke dingen noemen. Vervolgens bewaren we die rant in het documentje “stukjes niet geschikt voor weblog”. Daar zit zelfs een paswoord op.
2. We vallen Michel wat lastig op de googletalk, en zagen een beetje over dat het toch wel kak is allemaal en dat we wensten dat we nooit genomineerd waren geweest.
3. ‘s avonds voor het slapengaan zeggen we tegen ons lief: ze pesten mij en ik ben droef. En dan antwoordt het lief dat wij de enigste weblog hebben dat door hem gelezen wordt, dus dat het niet anders dan excellent kan zijn.
4. Wij besluiten, ondanks onze nuchtere aard, niet te twijfelen aan de oprechtheid van die woorden en gaan met gerust gemoed slapen.
5. Twee dagen later herleiden we de rant tot de essentie en doen een mededeling aan al wie de afgelopen dagen op virtuele vrouwenharten heeft getorten:

Ik heb de nominatie gekregen doordat ik bij de juiste juryleden op schoot ben gaan zitten, lieve woorden in hun oor heb gefluisterd en onderwijl op hun been heb gewreven. En dat was nog maar het begin. Ge moet niet vragen wat wij allemaal hebben moeten doen om Gentblogt erbij te krijgen, het was niet proper, dat kan ik u verzekeren. En ik weet dat ik dat niet mag doen, maar ik wilde zo graag genomineerd zijn en ik wist dat het mij ontbrak aan vlotheid, schrijfstijl, creativiteit, dynamiek, lay-outkennis en humor. En zo heb ik dus slinks uw rechtmatige plaats afgepakt. Sorry. Volgend jaar moet u het ook zo eens proberen, het werkt!