Een foto van Peter.

Links: de kleine Decroubele-telg, juffrouw Janne. Rechts: de mini-versie van vriend S., Marion genaamd.

Een bijzonder grappige foto, vind ik, en ik ben er mateloos door gefascineerd. Beide meisjes zijn overduidelijk kinderen van hun ouders. Bij Janne zie ik steeds meer Lien door de Peter schemeren die er van dag 1 al inzit. Marion lijkt erg op haar mama, maar ik zie zo duidelijk de inbreng van de papa dat het mij heel luid deed lachen toen ik de foto daarnet onder ogen kreeg.

Ik ben immens blij, voor hen allemaal. En het ontroert me bovendien mateloos dat voor vriend S. eindelijk die wens is uitgekomen die hij vijf jaar geleden al uitsprak, op het dak van een dodgy hotel ergens in La Paz. Ik heb al veel aan die avond moeten denken, de laatste weken. En hoe volwassen we sindsdien zijn geworden, allemaal.