Bijna vergeten: ik sta in de vacature deze week (als ik dit schrijf is het nog de oude onder de link, maar ik vermoed dat ze dat binnenkort wel zullen aanpassen. Het is die met de grandioze uier op de cover. Een uier die overigens niks met mij te maken heeft, dat spreekt voor zich). Een paar weken geleden kreeg ik namelijk een mailtje, of ik wilde business lunchen met een onbekende journaliste, die me natuurlijk niet totaal onbekend was, want de blogodinges is een kleine wereld ooit een kleine wereld geweest en toen schreef zij ook al.

Businesslunch, bijgod, zo dacht ik eerst. Want laat ons wel wezen: het is niet alsof het in het onderwijs de gewoonte is om regelmatig uit lunchen te gaan naar chique doeningen en ook al zijn onze studenten klanten, ik neem ze gewoonlijk niet mee uit eten op een doorsnee vrijdagmiddag. Maar onmiddellijk daarna dacht ik: free food, hooray, en stemde ik dus met veel plezier toe.
En zo komt het dat ik laatst op een gewone vrijdagmiddag drie gangen lang ging eten in een uitstekend restaurant (reviews ook hier en hier), samen met een journaliste en een fotografe. Precies echt.