Het is ondertussen al jaren dat ik ernaar zoek, en al jaren dat ik op regelmatige basis aan mensen vraag of ze weten waar ik het over heb. Het antwoord was altijd negatief en ik werd altijd een beetje vreemd, ja zelfs meewarig, bekeken door mijn gesprekspartners. De omschrijving ging meestal alsvolgt:

Het was een serie op Nederland, en het was met poppen. En het ging over een robotje, dat zo alleen was en al. En er zat een liedje in van denk ik willeke alberti, dat zo ging van “Mijn vriendje, mag ik even aan je hangen”. En ik vond dat zo schoon dat ik altijd moest bleiten

Vrijdag zei ik exact dat in het gezelschap waar ik vertoefde. Opnieuw lege blikken alom, behalve van Koen. Die zei doodleuk: ja, die serie heet pompy de robodoll. En het liedje is “samen zijn” van willeke alberti. En ik zat altijd te janken als ze dat zong.

Ik ben dus al heel het weekend euforisch dat ik het heb teruggevonden, want eens je de naam weet, biedt google meer soelaas dan een mens eigenlijk kan verdragen. Pompy De Robodoll, jawel. En het liedje ging zo.

Koen, I love you. Really.