En nieuwe messen snijden scherp. Als een kind van mijn tijd, heb ik sinds ik het ouderlijke nest heb verlaten altijd schelmeskes van de ikea of de hema gehad. Ze snijden, en dat is wat telt, en ze zijn goedkoop. Mooi meegenomen, als je geregeld een mes met het groentenafval mee de vuilbak inkiepert en bovendien te lui bent om messen met de hand en lauw water af te wassen, maar ze gewoon in de vaatwas pleurt. Zeer slecht is dat voor messen.

Ik doe dat nog steeds, dat in de vaatwas stoppen (foei en al!), maar ik heb wel sinds kort 3 flashy Molenmesjes. Met dank aan mijn opa en oma, van wie ik een bon kreeg van bij Maurice Rogge. En ik ben dat dus duidelijk niet gewoon, van die goede mesjes. Mijn handen zijn bijgevolg sinds een paar weken gehavend als van een slager met een erbarmelijke oog-hand-coördinatie en ik loop dagelijks met stukken keukenrol om mijn vinger gewikkeld om het bloeden te stoppen. Daarnet nog: zeer pijnlijke wonde opgelopen bij het leegmaken van de vaatwas.

Het is ook altijd wat, zeg ik dan.