Het is half elf. Mijn hoofd zit vol. En dat werkt grandioos op mijn zenuwen. Ik wilde vanavond mee met lief naar een optreden, maar ben op het laatste moment thuisgebleven om nog een werk-poging te doen. En Peter viert vanavond zijn Janne, en daar wil ik graag bijzijn. En morgen gaan mijn ouders eten op een terras en ze hebben ons gevraagd om mee te gaan. En er is een huis dat ik zo graag eens wil zien, en dat morgen te bezoeken is. En het wordt mooi weer. En mijn hoofd zit vol, ik krijg mijn werk niet rond dat ik vanavond wil gedaan hebben, dus moet ik morgen ook werken. Bah. bah. bah.

Update: tot kwart voor één gewerkt en min of meer het meeste af gekregen. Daarna naar het radiofonisch instituut zijn feesteken geweest. En nu gaan eten, zie. Wat een beetje stress en wat leuke dingen in het vooruitzicht al niet kan doen, tempogewijs.