Vergane Glorie.
Om van bij ons naar klijn en meneer klijn te rijden, moeten we langs de Kortrijkse Steenweg. Normaal gezien, als mijn lief naar mij luistert, slaan we op de juiste plaats af, maar vandaag was dat anders. Hij had nog geen waserette gezien en hij moet eerst een waserette zien voor hij afslaat. U kent dat wel: the usual.
Alleszins, we waren al voorbij Latem toen het begon te dagen dat we de straat gemist hadden. En moesten we het hele eind terug. Edoch: de tocht was niet helemaal nutteloos, want ik heb ontdekt dat er op de kortrijkse steenweg een huis van lichte zeden is dat “Vergane Glorie” heet en dat in grote letters op de gevel heeft staan. En ik vind dat een schone naam, jawel. Zeer vreemd, maar ook wel schoon.
Ja, heb dat etablissement ook al gespot, had daar zo mijn gedachten bij. 😀
Doet mij denken aan dat andere bordeel: de oude schaapstal. Vreemde keuze denk ik dan.
Dat woord gebruikt mijn vader altijd voor madammen die ooit wel misschien mooie vrouwen waren, maar nu zo krampachtig mooi willen blijven zijn, denkende dat dat zou lukken door verscheidene lagen schmink te smeren, dat ze zo lelijk worden als de nacht. In plaats van gewoon naturel oud te worden.
De term is nu eigenlijk in gans de familie zo goed ingeburderd dat ik altijd dacht dat dat die door iedereen werd gebruikt (hm).