Toch nog.
Het zou eigenlijk dinsdag beginnen, en dan donderdag. En daarna vrijdag. Het bleef echter angstvallig stil, al die tijd. Edoch, gisteren stonden er plots parkeerverbod-borden en deze ochtend om half negen belden drie potige getatoewageerde manmensen aan onze deur.
Jawel, ons dak gaat eraf deze week. En er komt een nieuw in de plaats, gelukkig. Met isolatie, een onderdak en een frame waar wij dan een lading gyproc tegen gaan vijzen en een schoon kleur op gaan zetten. Er komen ook nieuwe goten, er zal een trap gezet worden, we gaan plafonds uitbreken en OSB-platen slaan. Met als einddoel: een gigantische werkruimte-slash-bureau-slash-repetitielokaal voor mijn liefste.
Whii. Fase twee van de werken!
Mijn broer, de bouwvakker, zou je voor een ongeduldige verslijten, met moeite een week te laat begonnen. Maar ik ken het gevoel. Het is sowieso beter dat ze op maandag beginnen, kunnen ze tegen woensdag (feestdag) al weer iets toe hebben, een heel weekend zonder dak is niet echt een lachertje