Kea, zo doet ge dat.
Soms is mijn lief ongelooflijk streng. En zeer volhardend. Zoals deze middag in de Ikea. Elke keer ik gewoon even wilde rondkijken of eens één van die mooie glaasjes vastpakken, of gewoon eens wilde denken of we echt geen felgekleurde keukenhanddoeken nodig hadden, sprak hij met ietwat boze stem: “Neen, zoetjen, daarvoor zijn we niet hier.” en duwde de kar alvast een vijftal meter verder.
We zijn om 12.45 in Gent vertrokken en waren om 15.30 weer thuis. Met een auto vol grief, alles wat we nodig hebben én we hebben zelfs daar gegeten.
Efficientie. Of Ikea-haat aan zijn kant, dat kan ook.
en neit eens hebbedingetje mee? niet een???
ongeloofelijk
Ik heb vandaag net hetzelfde moeten doen, mijn madam is Ikea verslaafd, en als ik het zo ni doe dan zitten we daar tot sluitingstijd.
Onze pa lapt mij dat ook altijd!
Toch een gratis potloodje?
Een gratis potloodje ja. En zo’n papieren meetlint kan er ook nog net door. Maar voor de rest: overal pollekes af!
Bij ons ben ik de ikea-verslaafde. “Och kijk, een handig opbergding voor plastiekzakken. Moeten wij geen nieuwe bedovertrekken? Een papyrusplant? een coole bollamp waar je op kan zitten”
Na mijn portie zweudse balletjes ben ik meestal al wat meegaander en kan ik mijn enthousiasme iets beter focussen op waarvoor we gekomen waren…
Maar een trip naar ikea zonder iets dat niet op ons lijstje stond is nog niet gelukt. Wie weet volgende week?
Bij ons is dat dus ons ma. Een sucker voor de Ikea pluchen beesten…