Wolfmother.
Dat het altijd dezelfde mensen zijn, die ge tegenkomt op van die optredens met luide gitaren. En altijd dezelfde bloggers ook.
Als ik tijd heb, één van de komende, een verslag. Over hoe er veel volk was en het luid stond maar ook veel leuker bleek dan ik had gedacht. En over hoe het sterk begon, dan een dipje kreeg, daarna weer beter ging en hoe de bis een ware climax was.
Kijkt. Ik moet al geen verslag meer schrijven zie.
hé en ik heb u niet meer gevonden! we hebben nadien nochtans speciaal zitten blinken op terras nevenst den ab… puik verslag 😉
Heb ik maandag gezien op Pinkpop!