Gisteren was ik in de grote slaapkamer linoleum aan het afsteken, toen lief mij riep. Mijn papa, die beneden aan het behang bezig was, had mij efkes nodig. Ik wandel de trap af en in onze hal zie ik mijn breed grijnzende vader en dit:

Blijkbaar zat het spandoek in de doos met behangvodden die ergens op de zolder van mijn ouderlijke huis stond, en toen papa iets zocht om de parket mee te beschermen, was het opgedoken.
Ik vermoed dat het dateert van rond de eerste zwarte zondag, nu bijna dertien jaar geleden. De tijd van de Nie Wieder Faschismus, de grote scholierenbetogingen en het zeventig punten programma, dat niks aan de verbeelding overliet.

Dat linkse rat-gedoe zat er al redelijks vroeg in, zo blijkt. *maakt vuist*

(Ja, we zijn wel degelijk ook goed opgeschoten, met hulp van de zeer vaardige handen van papa, mama en mijn tante en nonkel. Een volledig verslag volgt na het weekend.)