Drie kwartier.
Ons nieuwe huis, dat is daar koud en donker, wist u dat? Als ge dan daar drie kwartier wacht op iemand die komt kijken ivm. een offerte en dan blijkt die mens al een hele tijd geleden gebeld te hebben om te zeggen dat hij er niet zou geraken maar uw wederhelft heeft de telefoon niet gehoord, dan zijt ge niet content.
Als vriend D. dan cynisch opmerkt: “welkom in verbouwingsland”, dan ben ik persoonlijk gereed om geweld te plegen.
Arme Henk…hij bedoelt het nochtans goed!
het is niet henk zijn schuld. het is de schuld van onze te stille telefoon.
Neen, het is de schuld van al die mensen in de bouw die er nooit in slagen zich aan afspraken te houden. En dan heb je nog geluk dat deze persoon de moeite nam om de afspraak nog af te bellen. Vriend D heeft jammer genoeg gelijk.
Hehe, dat is liefde…:-)
Op ‘t eind van de rit zal dat het allemaal wel waard geweest zijn, zeker? Dan kunt ge al uw *gniii*-posts over de verbouwingen herlezen terwijl ge nog eens nipt van uw glaasje wijn, in uw eigen zetel, in uw eigen living, in uw eigen huis.
Gewoon effe mijn nick aan ‘t herzetten naar Marnik ipv jesus_, anders ga ik dat blijven vergeten. Carry on.
Op dat vlak is verbouwingen hell.
Ik was een nervous breakdown nabij nadat ik zo’n dingen zeker twintig keer ben tegengekomen met zo goed als iedereen waarmee ik afspraken heb gemaakt.
Ook leuk: op een ijskoude zaterdagmorgen met tien man staan wachten op iemand die beton moet komen gieten en erin slaagt om twee uur te laat te komen. En dat ook doodnormaal vindt. Ach, den bouw. (l)
whahahaha (sorry, het is sterker dan mezelve maar met ons ervaring, zo herkenbaar … )
The first of many to come (jammer genoeg)
En als die loodgieter, waar je al twintig keer hebt moeten naar terugbellen en al zes keer voor niets hebt op staan wachten, uiteindelijk toekomt om te werken, dan is het nog de vraag of we ons durven kwaad te maken. Hij moet immers nog ons leidingen goed leggen, de wc juist vastschroeven en de moeite doen om alles af te werken.
Lang leve een goed vakman! Maag lang niet leve die mentaliteit!
En toch, zo kreeg onze loodgieter een nieuwe naam ‘Pipo’, zoals in “Pipo was er weer niet”. Schone herinneringen, die verbouwingen.
ik ga vrolijk met san mee lachen en heel hard duimen voor de rest van wat me nog te wachten staat. En natuurlijk ook voor jullie en alle anderen met verbouwingsperikels
Hèhè mijn lief heeft zo eens na een nachtshift een hele vriesdag (-3° ofzo) in ons onverwarmde huis zonder vloer (enkel zand) zitten wachten tot ze de hoofdkraan van het water kwamen vervangen. En ze zijn niet gekomen. Dat was erg.
Drie kwartier? In dit weer? Peanuts! 😀