Proficiat met uw nieuwe badkamer, trouwens.
De titel is één van de grappigste zinnen die ik de laatste weken heb gehoord, maar u krijgt er nog wel een keer meer uitleg over, ten gepaste tijde. Nu mag dat niet, zoals er zoveel dingen niet mogen tegenwoordig.
Het is een donkere dag vandaag, met veel regen en dus kan een mens niet veel anders dan praktische dingen afhandelen. Uitzoeken hoe leningen in elkaar zitten, een les of zes voorbereiden, een artikel schrijven.
Living on the edge betekent op zo’n dag: truien met een etiket “handwas” toch in de machine stoppen wegens te lui. Ik dan, niet de truien. Truien kunnen niet lui zijn, want truien hebben geen emoties. Al beweerde Herman De Coninck ooit van wel, in een gedicht. Maar dat is een geheel andere zaak.
De truien zitten in de machine, en ik wacht gespannen af. Als alles er deftig uitkomt schept dat immers mogelijkheden voor de toekomst. Als ze krimpen, dan hebben we meteen geen handwas-truien meer en is dat probleem ook al weer van de baan.
Soms kunt ge gewoon niet verliezen.
Jamaar, als ge dat op koud zet, die temperatuur van uw wasmachineprogramma, kan dat dan ook nog krimpen?
rofl
LOL! Ik wacht uw experiment met ongeduld af. Er ligt hier een handwastrui ook al een paar maanden te wachten op een handwasje. En ik was me deze week ook aan het afvragen: “zou ik het aandurven om deze in de machine te steken?” Benieuwd dus.
Mijn b. heeft dat ook eens geprobeerd, met een wollen pulleke van mij in een schoon oranje-rood kleurke. Zelfs te klein voor Henri geworden, dat pulleke. En zo geven we delicate spulletjes mee naar veiliger oorden, tegenwoordi. Benieuwd ben ik wel, naar het resultaat van uw experiment.
Mijn mama is de beste in het wassen van handwas-truien in de machine! Er krimpt zelden iets!
Onze trouwe wasrobot heeft zo een handwasprogrammaknopke. Nog nooit iets gekrompen!
Neem je handwas dus gerust mee als jullie nog eens naar een cultureel hoogstaand programma komen kijken.