Guzman.
Gisteren naar Rotterdam geweest om te kijken naar Javier Guzman, naar zijn programma “Delirium”. Het was niet wat ik ervan had verwacht, maar ik merk wel dat ik er nu al sinds gisterenavond mee bezig ben in mijn hoofd.
Achteraf hebben we nog even met hem gepraat en hij lijkt een fijne en sterke meneer. Hij zei zelf dat hij tegenwoordig veel meer belang hechtte aan het verhaal dan aan de lach en ik denk dat dat precies is wat ik niet had verwacht. Maar een verhaal vertelt hij wel degelijk. Hij loopt daarbij zodanig met zijn ziel onder de arm dat het bij momenten pijn doet. En laat ik dat nu eigenlijk wel mooi vinden, op z’n tijd.
Straks, of morgen, meer op Het Project.
Ja, hoewel ik niet dol op hem ben, kan ik dat te koop lopen met zijn ziel ook wel waarderen. Toen hij op een zeker moment negatief in het nieuws kwam, omdat hij iemand in een café op zijn bek had geslagen, nam hij de sensatiemedia alle wind uit de zeilen door zó open te zijn over die situatie dat ze geen drek meer konden vinden om mee te smijten. Dat was mooi.
Guzman en Maasen zijn mijn absolute favorieten… Zijn debut op het Leids Cabaretfestival was schitterend. Dat stuk over zijn broer enzo, echt super (enkel van MP3)
“Guzman deelt uit” heb ik ook op DVD en laatst zag ik zijn show op Ned3…
en wat Maasen betreft… tja ik heb ooit zo’n serieuze stukken gedaan en in België lacht er dan dus geen hond en dan kijken ze u gewoon van het podium. Ze willen pipi en kaka, langer dan 3min serieus trekken ze hier niet.
Het hang er vanaf waar je dat doet.
Naar Rotterdam dan nog? Den Gabjer Goesman komt toch ook naar cabaretten?
Daarom dat we geweest zijn é. voor een voorbeschouwing.
Prospectie en al…