Slapen tussen kiekskes is de max.
Gisteren hebben wij van mijn mama en papa een echt donsdeken gekregen (dankoewel, trouwens). Zo één met pluimkes erin, niet zo een synthetisch gedoe. De aanleiding was waarschijnlijk dat ik veel had gezaagd over het feit dat ik het ‘s nachts zo koud had omdat lief te veel van de dons opeist, maar het kan ook zijn dat ik gewoon rotverwend ben. 🙂
Het is wel even wennen, hoor. Zo’n dons is als het ware vederlicht, en als je een zwaar gewicht van katoen en wol gewoon bent, is dat eerst wat vreemd.
Edoch! Warm dat dat is. En zacht, super gewoon. Precies alsof ge tussen honderden gele pluizige paaskiekskes ligt te slapen.
Ik heb dat vorig jaar gekocht. Duur! Maar wel zalig inderdaad… Leuk is dat die dingen meegaan met seizoen, dus geen gesukkel met twee dekbedden en al. Geniet ervan!
nog een paar nachtjes en ge wilt nooit meer iets anders…
‘Precies’ of je… Je ligt wel degelijk tussen honderden kiekskes te slapen hé als dat ding niet synthetisch is 😉
Maar allé, geniet ervan!
ik beklaag u, die dingen zijn om eronder te sterven van oververhitting. tenzij ge in de zoo tussen de pinguins leeft.
Das inderdaad wel redelijk cool, maar inderdaad veel te warm in de zomer.
Zal voor deze allergische snotneus nooit weggelegd zijn..maar ik herinner mij nog een donzen kussen gehad te hebben en dat voelt inderdaad heel leuk.
Ook hier ten huize hebben we een écht donsdeken. Mijn teergeliefde ouders hebben voor mij en broerlief één gekocht toen we onze plechtige communie deden (en voor zichzelf kochten ze er natuurlijk ook ééntje). Ik herinner me nog de zéér belangrijke uitleg van mijn moeder dat ik die dons vooral heel voorzichtig moest behandelen, want heel duur.
En toen we gingen samenwonen, hebben m’n oudertjes mijn donsdeken laten vergroten tot een tweepersoons. Met als gevolg dat ik ‘s nachts soms vruchteloos naar ons donsdeken lig te zoeken, wegens allemaal ingepikt door m’n madam. 🙂