Vijf dingen.
1. Welk normaal jong koppel kan er nu een huis van 300.000 euro, daar bovenop 30.000 euro registratie rechten en een 5000 euro kosten + minimum 75.000 euro verbouwingen betalen? Dat is 400.000 euro. Dat is, voor zij die het niet zouden beseffen, 16 oude miljoenen. Zestien. Hand omhoog wie hier jonger is dan 50 en dat zou kunnen betalen. Ik dacht het niet é.
2. Als onze schatter, nochtans een correcte mens, zegt dat hij 210 zou bieden en als het identieke huis ernaast 3 jaar geleden verkocht is voor 170.000 euro, betekent eerder genoemd bod dan dat de wereld gek is geworden? En hoe komt het dat wij wekenlang hebben gedacht dat we wel een kans hadden? Naïeve kiekens dat we zijn.
3. Als er in Gent keuze is tussen (a) zeer kleine woningen waarin een gezin nauwelijks comfortabel kan wonen maar die nog betaalbaar zijn en (b) gezinswoningen die verkocht worden voor prijzen van kastelen, betekent dat dan dat Gent gedoemd is om een stad te worden voor gezinnen met heel veel geld?
4. Als ik op immosites kijk nu momenteel, word ik helemaal moedeloos. Ik heb *echt* geen zin om opnieuw naar koterijen allerhande te gaan kijken.
5. Als we nu eens hier blijven wonen en deze zomer 6 weken door Argentinië gaan trekken. Zou dat geen goed ideetje zijn?
Ach jonk, wij waren ook hopeloos, mede omdat wij niks van spaargeld hadden om mee te beginnen. Inderdaad: niks. Veel speling in je budget heb je dan niet, niewaar.
En toch: op een bepaald moment hebben wij toch (hoere)chance gehad. Een huis naar onze goeste gevonden, aan een betaalbare prijs (lees: niet bijster veel meer dan de kosten bij het huis dat jullie nu niet hebben) . Maar wel in Ieper, en niet in Gent, natuurlijk. En er zijn ook veel kosten aan, maar wij bekijken het allemaal op erg lange termijn..
Ik denk dat dat de grootste prijshandicap is: Gent. Is het niet betaalbaarder een stukje buiten Gent, ofzo?
De moed niet verliezen, zulle!
Het wordt al jaren gezegd en het is precies toch wel waar: zonder stevige hulp van de mams en de paps kan een jong mens vandaag geen huis meer kopen.
350000 is wel erg veel, ik meende mij te herinneren dat de ImmoMan tegen ons zij dat er een gat in de vraagzijde van de huizenmarkt zit tussen de 200K en 400K. Dat was vijf jaar geleden…
Gelukkig staan wij klaar met rijk advies, maar ook met advies.
Wij krijgen hulp van thuis. Anders zouden we wat de schatter had gezegd zelfs niet moeten overwegen.
Wat ik zie van veel jonge mensen is dat ze eerst een klein(er) huis kopen en dat dan na een paar jaar verkopen (met winst) als ze naar iets groters gaan.
Wij hebben tien jaar geleden een huis kunnen kopen in Oud-Gentbrugge een buurt die op dat moment er wat verwaarloosd bij lag. De stad heeft zwaar in de wijk geinvesteerd en de prijzen zijn ook navenant gestegen.
Je zou eigenlijk ergens een achtergestelde buurt vinden waar de stad binnen vijf jaar zwaar gaat investeren (Ledeberg ?).
Prijzen voor huizen rond Gent gaan ook niet meevallen hoor.
Veel success met de zoektocht,
Toen ik op mijn uppie iets ging kopen heb ik vrij snel het idee van een huis uit mijn kop gezet. Als je jong bent, beschik je niet over die poen en zeker niet als je alleen bent. Ik ben dus voor het appartement gegaan, daar waren nog veel betaalbare mogelijkheden. Helaas, worden daar ook soms obscene bedragen gevraagd voor krotten. Het vreemde? Die dingen geraken wel allemaal verkocht, he…
Pfffffft, 300 000 euro, zo lang in onzekerheid en hoop gezeten voor niks, vind het heel erg voor jullie… Echt klote.
Maar kop op, ik bedoel, wij hebben iets gevonden in het centrum, betaalbaar, zonder enige hulp van de ouders, en wij zijn allesbehalve rijke mensen, dus dan is het toch mogelijk he… 1 x chance hebben is genoeg… Kop op!
Nu ben ik toch zeer benieuwd geworden naar (de grootte en de ligging van) dat huis. Hebt ge nergens geen linkske of zo?
Wij hebben wreed chance gehad, en zouden ons huis nu nooit meer kunnen betalen. (Ook niet met de toen gekregen en noodzakelijke hulp van de ouders.)
Maar ik denk dat 300.000 inderdaad wel de gemiddelde huisprijs aan ‘t worden is in Gent voor een gezinswoning. En dat is dan nog goedkoop als ge het vergelijkt met Brusselse toestanden.
Niet opgeven, ge vindt het wel, waar ge naar op zoek zijt!
Vrienden van ons hebben in Gent, in de stationssbuurt dan nog, onlangs een schoon modern huis gebouwd. Voor een budget dat vermoed ik een stuk lager ligt dan bovengenoemde bedragen. Stuk grond gevonden door in het kadaster te gaan speuren naar “slapende”, onbebouwde gronden die niet onmiddellijk te koop stonden, en de eigenaars gecontacteerd. Met de vraag of ze niet geïnteresseerd waren te verkopen. Het hebben van schattige kindertjes helpt hierbij wel 🙂
Uit eigen ervaring weet ik dat de tip van Gryzo werkt: koop eerst een huis dat op termijn te klein gaat worden. En verkoop na een jaar of vijf. Nog nooit zoveel verdiend door niets te doen:-)
Bij 300.00 heb ik dezelfde opmerking als Bruno: waar en welk huis?
Het klopt wel niet dat 300.00 de gemiddelde huisprijs is geworden of gaat worden. Nog niet. Ik volg, auhm, kuch, ‘de markt’ nog constant en zie perfect huizen à la 200.000 of 250.000 met geen werk (tenzij je zoals wij roos behang niet mooi vindt).
Veel hangt af van waar in Gent: het echte echte centrum (binnen de binnenring)? Of buiten de binnenring? Aan het station of in Ledeberg? Gentbrugge of Dampoort?
En ook wat je wil: herenhuis? Rijhuis? 2 slaapkamers? 4 slaapkamers en 2 badkamers?
Het verschil kan zijn dat je op de ene plek 150.00 betaalt en op de andere 300.000 voor iets gelijkaardigs.
Dus veralgemeen aub niet, en dan zal je de moed niet opgeven.
Wij hebben snel volgende stappen ondernomen: onze standaard verlaagd, andere wijken gaan zoeken, en niet opgeven.
Die laatste is essentieel; zoals al meermaals gezegd hierboven: de moed niet laten zakken. Ik kan nog straffere verhalen vertellen dan dit, die ons ook de moed deden verliezen. Maar hou er een paar dagen of weken mee op, en begin dan opnieuw: niet (alleen) via immosites maar rondrijden, rondrijden en rondrijden. Huis staat te koop met afiche van een notaris? Bel aan. Je ziet een afiche? Bel onmiddellijk naar het tel. nr.
Je moet snel zijn. En, nog maals, geluk hebben. Sommige mensen zijn ‘eerlijk’ en vragen de prijs die overeenkomt met de waarde van het huis. Maar inderdaad, veel mensen zijn bereid meer te betalen dan een huis waard is. Dat is het probleem (en dat was ook het geval toen wij 2,5 jaar geleden een huis zochten)
Maar heb moed: je zal het huis vinden. Niet van je dromen misschien. Maar het zal er niet veraf zijn.
Zeker ook doen: zes weken door Argentinië gaan trekken.
Een huis is maar een huis, hoor.
Onlangs in een immoblaadje een bouwgrond zien staan, voor 16 Euro/m2. Minpunt was dat het in Couvin (Henegouwen)gelegen was.
Hey! Ook efkes mijn 5 cent bijdragen…
1. Wees blij dat je “een koppel” bent om te gaan investeren, ik heb in mijn eentje meer dan de helft van 400.000 euro mogen ophoesten bij (1) de aankoop een jaar geleden en (2) de verbouwingswerken die eindelijk op hun laatste benen lopen. Ik heb uiteraard moeten lenen, maar ben wel heel zot geweest de afgelopen jaren: werken in buitenland, daar verblijven op kosten van werkgever en ondertussen massa’s geld sparen. Hoe saai het ook moge klinken.
2. Immo-sites en -blaadjes en zo zijn inderdaad pokkeduur. Als ik een tip mag geven: breid je vriendenkring uit met postbodes uit Gent! Als er nu iemand weet waar er vaak schulden geëist worden, waar koppels aan het scheiden zijn en dringend geld zullen nodig hebben, … zijn zij het wel. Mijn broer en zus hebben de sjans gehad een kast van een villa te kunnen kopen onder die omstandigheden: facteur meldde vechtscheiding, facteur meldde “dat huis waarschijnlijk te koop zou komen”, zij gingen discreet informeren en een “hoog genoeg” bod doen, nog VOOR er een “TE KOOP”-bord in de tuin stond.
Is’t wreed? Misschien wel, de één zijn dood en zo… Maar toch, langs de andere kant mag je niet uit het oog verliezen dat er genoeg zijn die het op die manier doen… En dat die rekels je op die manier wel telkenmale voor zullen zijn!
3. Hoe zit het met de prijzen van huizen? De theorie is heel eenvoudig : alle huizen ONDER de 250.000 Euro zijn overprijsd; alle huizen die minder dan 10 miljoen oude frankskes kosten, kosten gemiddeld 20% meer dan ze waard zijn. Alle huizen BOVEN de 250.000 Euro zijn wél realistisch geprijsd.
Reden: heel veel jonge mensen en jonge gezinnen met beperkt budget zijn op zoek naar een woning, vraag is heel groot, aanbieders kunnen hun prijs scherper zetten. Duurdere woningen zijn voor een selecter publiek dat heel wat dunner gezaaid is, men kan dus al moeilijker met luxueuze marges gaan spelen op dat vlak.
4. Saaie ik komt terug: vergeet niet dat 6 weken Argentinië weer een knauw in het spaarbudget zal betekenen. Ik ben de afgelopen, euhm, 24 maanden of zo zelfs niet op weekend geweest. Elke frank gespaard en omgedraaid en vooral: lange dagen en lange nachten in m’n kast gespendeerd. Heb ‘k mijzelf vervloekt daarvoor? Absoluut! Heb ik er nu spijt van dat ik het zo gedaan heb? Absoluut niet!
(Maar als je naar Argentinië gaat, wil ik mee als gids!)
En voor de rest: mail me gerust voor ideetjes, tips, whatever (ik heb veel gezien, ik heb leren “creatief omgaan met vakmensen” en zo meer, maar die zaken plaats ik niet graag on-line): mail gerust een keertje, of kom eens een pot pakken in m’n nieuwe stulpje!
(Maar het moet gezegd: heel veel te danken aan familie die ervaring had met bouwen, die appartementen gebouwd en verhuurd hebben en zo… En zonder zulke kennis was mijn budget vermoedelijk niet toereikend geweest.)
Ik werk hier vlakbij de Sint-Pietersaalstraat.. hier staat er ook af en toe een huis te koop…. leuke buurt ook vind ik: schooltje, kerkje, parkje, mooie huizen, niet te druk, tram, vlakbij de Sterre en de autostrade, UZ,…
Hier eens komen rondrijden 🙂
@sara : das toch het miljoenenkwartier zoals ze zeggen?
vrees ondertussen bijna miljardenkwartier…
notarissen zijn doorgaans minder op de hoogte van de marktverschuivingen dan immo-mensen. Waarom: Notarissen beroepen zich op vergelijkingspunten in de buurt. Die halen ze uit een soort databank met verkochte goeden, die goeden kunne jaren geleden verkocht zijn, de prijs daarvan is niet te vergelijken met de prijzen nu. je kan dus makkelijker koopjes vinden bij de notaris dan bij de immo-man. Het is niet hun core-business. Werkt natuurlijk niet altijd.
De persoon die het had over de huizen rond 250000 heeft absoluut gelijk. Heb je er ooit aan gedacht tijdelijk een huurder te nemen die je mee helpt je lening af te betalen?
Wij hebben het zo gedaan in Brussel. Je zit onmiddelijk in een hogere prijsklasse waar inderdaad veel minder druk is. Het eerste jaar is het enorm slikken en zoals dominiek zegt: echt geen leven meer hebben, niet op reis gaan, niet meer naar vrienden, stof van je kleren kloppen net voor je je werk binnengaat, geen moment rust. Overdag werken, ‘s nachts werken en al je geld onmiddelijk aan de bank moeten geven. Drie jaar later heb je misschien winst. Veel herenhuizen hebben een cour anglaise die bijzonder geschikt is om er een aparte woonst van te maken. Op die manier wordt zo’n huis wel haalbaar en als je een goed business-plan opstelt dat realistisch is naar opbrengsten en kosten dan heb je de bank ook mee. Wij waren in den tijd twee zelfstandigen die ook nog stagair waren, probeer dan maar eens een lening te krijgen. Stuur maar een mailtje als je meer info wil.
Het is spijtiggenoeg niet allen een Gents probleem. Mijn collega’s uit Leuven, A’pen, Brussel en zelfs uit Waalse steden, hebben hetzelfde probleem: de huizen zijn te duur.
Wij hebben een klein huisje gekocht in 2006 waar we nog wreed veel aan moeten werken. We hopen het ook met winst te verkopen over 10 jaar ofzo (het huis is zeker te klein voor teenagers).
Maar dat kost ons enorm veel moeite. Verbouwen met een beperkt budget is niet makkelijk. De winst die we over 10 jaar (hopelijk) gaan vangen, zal zuurverdiend zijn!
Ik vond het ook een psychologische barrière. Ik had nooit gedacht dat ik een kleiner huis zou kopen dan het huis waarin ik opgegroeid ben. Ik had zoiets van “Hoe kan dit? We hebben ons toch door de universiteit geploeterd? We hebben toch deftig werk? We kopen toch geen dure dingen? Waarom kan ik mij geen halfopen bebouwing permitteren?”.
En ik kan er niet tegen als mijn ouders zeggen “Jamaar wij hadden geen GSM en geen computer en geen blablabla, …”. Dat is allemaal dikke zever. Probeer dat maar eens allemaal te laten vallen. Na twee jaar zijt ge niet meer mee en vind ge geen werk!
Ik word er communistisch(er) van! De middenklasse is de nieuwe arbeider! We worden onderdrukt en we zien het niet. We studeren hard en moeten zelfs geregeld bijstuderen (soms op eigen kosten) om onze job te behouden. We doen veel overuren die niet betaald worden. We worden gepaaid met een laptop/gsm of auto van het werk. Maar alleen maar omdat het werk dat kan aftrekken van de belastingen (dus de samenleving verliest eraan). En die laptop en gsm vergemakkelijken weekendwerk natuurlijk. Op den duur zijn we ZO flexibel voor onze werkgever dat we in de knop raken.
We hebben allemaal geleerd dat we content moeten zijn met weinig en dus beginnen we aan een bescheiden loon. Maar ondertussen ben ik 30 en ik kan geen halfopen bebouwing afbetalen.
Maar we durven niet teveel zagen natuurlijk, want de dreiging van saneringen of ontslagen zijn zeer reeël. Niemand heeft nog echte werkzekerheid. In de generatie van mijn ouders waren er ook nog veel éénverdieners. Dat zie ik tegenwoordig niet veel meer. Ik ben er trouwens ook van overtuigd dat ik pas veel later van mijn pensioen zal kunnen genieten dan mijn ouders.
Is dat normaal?
Misschien is het inderdaad normaal. Misschien wil ik teveel. Misschien was ik naïf en krijg ik nu de reality check. Misschien is dat het volwassen leven en is dat altijd al zo zwaar geweest 🙂
Maar toch krijg ik het gevoel dat ik niet gekregen heb wat de media en de staat mij jarenlang voorgehouden hebben.
Wat huizen betreft: de enige oplossing is met vrienden een groot huis van boven de 300.000 euro kopen. In die klasse krijg je nog waar voor je geld.
Ge kunt van daaruit dan meteen een communistische commune oprichten en het verzet organiseren 🙂
Oei, bij nalezing blijkt mijn vorige post iets negatiever en strijdvaardiger dan bedoeld.
Anja haar voorstel om een huurder te nemen vind ik bvb een goede oplossing. De banken gaan inderdaad makkelijk mee in vastgoedprojecten.
@Fons: je zit er niet zo ver naast, strijdvaardig zijnde.
Na een zoektocht van een jaartje in het Gentse ben ik uitgeweken naar Oostende. Ik had namelijk geen zin om of in Ledeberg of in de Brugse poort te wonen. Bovendien klonk het vooruitzicht van een huis van 3 verdiepingen met één plaats per verdieping me niet als muziek in de oren. Via een openbare verkoop heb ik uiteindelijk een zeer betaalbare woonst gevonden met héél veel ruimte, een zeer goede ligging, maar weliswaar met veel werk aan. En na 2,5 jaar stof bijten, kunnen de grote verbouwingen eindelijk echt beginnen.
Hint: Melle (en van die dorpjes)!
Net buiten Gent maar (voor zover ik goede bronnen heb) wel betaalbaar voor 25-40.
i., ik begrijp je volkomen (heb vorige week een mogelijke architect voor de verbouwing gezien), maar niet opgeven… Laat het eens rustig bezinken, ga nog eens uitwaaien ergens in een groene kant van Gent, zet de dingen op een rijtje en ga ervoor!
‘k Heb hetzelfde idee als Vincent: misschien toch iets soepeler worden in je eisen (ik weet natuurlijk niet hoe ‘soepel’ jullie nu al zijn). Willen jullie niet per sé die hoge plafonds in een hippe en dus dure wijk? Misschien eens net buiten die wijk gaan kijken en ook de huizen met iets lagere plafonds een bezoekje brengen?
Collega van me was vorig jaar op zoek naar een huis in Gent, met een budget dat in de buurt van het uwe ligt, denk ik. Zij hebben uiteindelijk in Mariakerke hun ding gevonden -> knap huis dat door architect in orde gebracht was, waar geen werk meer aan was. Maar ook in Gent heeft hij dingen bezichtigd die volgens mij zeker en vast in aanmerking kwamen als gezinswoning: vernieuwd, maar basic: witte keuken helemaal in orde, goedkope maar nette vloertegels, nieuwe ramen in pvc (ipv duur hout of alu)… Als je echt een huis met veel karakter wil (dus de hoge plafonds en karakteristieke oude vloertegels en binnendeuren), dan zal je daar altijd de prijs voor betalen volgens mij, en zal er 9 keren van de 10 nog veel geld aan te pas komen om te vernieuwen (glas, elektriciteit, kortom de dingen die je reeds opsomde).
Ik vind dat wij allemaal rotverwende nesten zijn, die vinden dat er ons vanalles ‘toekomt’.
Zie bv. Fons met zijn verwijzing naar staat en media : lieve help zeg, wie heeft je precies wà t beloofd ?
Ga mss mee naar Argentinië, en houd daar goed ogen en oren open.
Waar zeg ik dat er mij iets toekomt? We hebben geboden en het was niet genoeg. Dat is spijtig. Het gaat er vooral over dat ik me afvraag of het ooit genoeg gaat zijn, want er zijn blijkbaar mensen met ongelooflijk veel geld.
oh, en we willen trouwens in Gent wonen om verschillende redenen: dicht bij je werk wonen is nog steeds de meest economische en ecologische oplossing. Om van de tijdswinst nog maar te zwijgen. En ik vind ook dat er al genoeg groen volgebouwen wordt met nieuwbouwverkavelingen.
@i, ik verwijs toch naar Fons ?
Ik begrijp je frustratie, hoor. En ik zou ze ook hebben.
Alleen, tsja, als het nu eenmaal zo is dat de prijzen stijgen en er mensen zijn die het kunnen (blijven) betalen, dan is dat zo. Om naar staat en media te gaan verwijzen, zoals Fons, dat vind ik persoonlijk nogal verregaand (maar hey, dat is ook maar een mening). Communistische oprispingen zijn er grappig genoeg vooral als men een eigenbelang wil verdedigen.
Voor de goede orde : ik val niet binnen de categorie met ongelofelijk veel geld, ik heb mijn eisen sterk bijgesteld en woon op een bescheiden appartement, maar wel centraal, omdat dat het belangrijkste was voor mij.
Ik deel je motieven om in Gent te wonen dus zeker en vast, alleen : de optelsom van één en ander (Gent, huis, tuin, charme) maakt een – naar Belgische normen – hoge prijs.
Maar jullie vinden wel iets leuk, zeker weten.
Aiai jong,
ik had graag een hoera en jochei en hieperdepiep gelezen maar het mocht blijkbaar niet zijn! Niet opgeven, die “ha, tis van ons!” kan rapper gebeuren dan je denkt! Gent ligt misschien wel wat moeilijker dan onze stal (alhoewel die stal ook onbetaalbaar wordt voor een gezinswoning), maar het komt er wel van!
toedeloe!
Of het nu ironie is of ernst: puntje 5 lijkt mij geen slecht idee. 6 weken Argentinië, woehoew! En google eens naar “dakterras site:kerygma.be” … dat lijkt me wel wat.
Ik werk ook in gent, maar een huisje (alleen) gekocht in Gentbrugge, en rijd nu met de fiets naar het werk. Dat huisje 3 jaar geleden gekocht voor 100.000 euro en nu al 150.000 euro waard. Ondertussen mijn vriend leren kennen die hetzelfde had gedaan en nu kunnen we ons dus wel iets permitteren in Gent als we dat zouden willen. er zijn gebieden genoeg in de rand van gent, die fietsbaar zijn, geen verkavelingen zijn en betaalbaar!
Misschien moet je eerst een jaar of 5 in de rand van Gent wonen, om dan met je winst naar je droomhuis te kunnen. Op die manier lukt het ooit wel nog, als je nu niets onderneemt zal het je misschien wel nooit lukken.
Maar ik vind de tip om iets groter te kopen en een onderverhuurder te vinden een supergoed idee. Weinig mensen durven dit, en daarom krijg je in dit segment meer waar voor je geld!Doen dus ,want als er 1 iets is wat je hebt is het wel lef!
Ik kan niet eens gaan wonen waar ik wil wonen (Brussel, in de buurt van de familie) omdat alles te duur is. Daarom moet ik huren waar ik niet echt wil wonen. Triestig ist, triestig.
Tja, naar ‘t schijnt is de prijs van huizen de laatste jaren met 50% gestegen heb ik laten zeggen door mijn moeder. Dat verklaart misschien waarom dat huis ernaast maar de helft kostte?
Onze zoektocht, die nog nooit echt actief is geweest, ligt al een tijd stil wegens ongeloof rond prijzen en geen sponsoring voorhanden.
Mochten we iets zien, dan laten we het wel weten.
Ik blijf er heilig van overtuigd dat ik :
A : Ooit de lotto win (als ik begin mee te doen tenminste)
B : Dat ik ooit een stinkend rijke manager ga worden
C : Een rijk (en bovendien knap, intelligent én grappig) vrouwmens aan de haak ga slaan.
Anders zal ‘t niet lukken. Want ik heb géén spaargeld (lang leve de sociale sector, die ik bij deze voorgoed vaarwel zeg), en van mijn moeder haar pensioentje zal ik het ook niet moeten hebben …
Maar ik geloof erin. Echt! 🙂
Lieverd, ik vind het verschrikkelijk voor jullie! Maar mss moet je idd wat minder “willen”. Ik wou ook een groot huis, in het centrum met een tuintje minimum 4 slaapkamers en veel ruimte en licht. Nu we nog met 2 zijn (en dat zal wel nog even zo blijven) wonen we klein, maar het is van ons, en de madam van de winkel helpt ons met het afbetalen van de lening. En ooit hopen we een groter huis te kunnen kopen, but for now: it will do…
Alleszins de hoop niet opgeven. Er bestaan nog mensen die liever hun huis zien gaan naar een jong koppel met een toekomst voor zich die om het huis geven, dan dat ze voor het geld kiezen: wij hebben die sjans gehad, anders waren wij misschien nog altijd aan het zoeken. Soms heb je alleen een beetje geluk nodig.
Oh ja: ik ken ook een koppel dat een kast van een herenhuis heeft gekocht (in Gent) en de bovenverdieping verhuurt aan kotstudenten … Zij zijn wel niet van het ‘bescheidener inkomen’ type, maar als je wil kan ik jullie altijd in contact brengen voor practische tips (indien geïnteresseerd).
Yup, mijn kotbaas woont hier ook, gebouw van vijf ‘verdiepen’ (sous-sol, 1e, 2e, 3e, zolderkamer). Hij en zijn madam wonen op het 1e en het 2e, en de sous-sol, de twee kamers op het derde en de zolderkamer worden verhuurd. das een kleine 1100 euro aan huurinkomsten elke maand, waardoor een lening ineens betaalbaarder word. En tis zeker geen hoog-inkomen koppel, m’n kotbazin is werkzoekende en m’n kotbaas is ook docent hoger-onderwijs.
ben wel geïnteresseerd in alle tips etc hier, vanwege ook op zoek naar betaalbaar huis (zonder hulp van ouders en geen spaarcentjes…)
één ding snap ik niet: eerst een kleiner (lees betaalbaar) huis kopen en dan na een paar jaar met winst verkopen om dan naar droomhuis te kunnen.
is it just me of is de prijs van dat droomhuis binnen een paar jaartjes niet óók mee omhoog gegaan? en dan kan ik me met méér geld dus evenzeer nog steeds maar iets kleins (en met werk aan) kopen. niet? am I missing something here?
ik las ooit in de comments op een dergelijke post op een andere blog (vraag me niet welke) dat het in Israël heel normaal is dat een koppel een huis koopt, groot genoeg voor hun twee en bij uitbreiding van het gezin, dit huis verhuren, zelf iets huren dat groter is en als de kinderen het huis uit zijn, terug in hun eigen huis intrekken dat dan opnieuw groot genoeg voor hen is. Een collega vertelde me iets dergelijks over buren van hem… en eigenlijk kan ik me daar wel in vinden, als ik kijk hoeveel kamers nu leeg staan in het huis van mijn ouders op de buiten…
dat van dat deels verhuren is ten huise s. ook de truuk en werkt al 12 jaar perfect (jaja, jong gekocht).
en ja, ook ik heb van een aantal dingen moeten afzien en de eerste paar jaar niet op verlof geweest maar, in the end, geen moment spijt van gehad.
mss moeten jullie idd jullie zoekkring iets uitbreiden, ik heb 13 jaar geleden op het zuid gekocht, in Antwerpen, want daar wou niemand wonen, mevrouw, alleen buitenlanders en kunstenaars.
en zo zie je maar, af en toe komt het dan wel allemaal mooi uit.
en met de fiets geraak je wel al een eind uit je geliefde stad, t’is ecologisch EN goed voor de beentjes!
keep up!
Onderverhuren lijkt op het eerste zicht een goed idee, maar er zijn heel wat nadelen aan verbonden.
Als het huis geregistreerd staat als eengezinswoning mogen er maximum 3 personen die geen familiale band of samenlevingscontract hebben gedomicilieerd zijn.(dat hebben ze ons indertijd toch wijsgemaakt op het stadhuis)
Ook gelden er strenge brandvoorschriften die in een oud herenhuis niet makkelijk na te leven zijn. Je oude deuren weggooien om branddeuren te steken lijkt niet echt een goed idee.
Weet je wat i?
Ik heb hier ook nogal wat kamers op overschot misschien aan jullie verhuren als tijdelijke oplossing -)
‘t Ligt alleen niet in Gent, spijtig ! ‘k Weet dat je ondertussen al verder aan ‘t zoeken bent , zo hoort het, binnenkort lukt het wel .
Het is inderdaad een domper als je het huis dat je wil aan je neus voorbij ziet gaan. Wij hebben dat ook voorgehad: een makelaar had het huis aan ons toegezegd, we moesten enkel nog komen tekenen. Je neemt speciaal een namiddag verlof, maar ‘Sorry, dat andere koppel stond hier twee uur geleden al, dus hebben we het maar aan hen verkocht.’ Daar sta je dan met je voorschot. En vooraf eens verwittigen, nee, dat doen ze niet.
Sindsdien hebben we het huizen kijken opgeschort. Ik ben het volledig met je eens i., welke jonge mensen kunnen dà t geld uitleggen? Zelfs met hulp van ma en pa.
Wij huren nu, behoorlijk goedkoop, een huis met tuin, en daar zullen we nog een paar jaar blijven. Goed voor ons en de beestenboel. Wij zijn bereid om onze eisen bij te schaven, maar niet tot in het oneindige. Een huis in het Gentse met tuin, dat is alles wat we willen. Ik ben ervan overtuigd dat we het gaan vinden, en jullie ongetwijfeld ook. Morgen gaan we voor het eerst in maanden nog eens iets gaan bekijken. Ben benieuwd.
hey,
dat je chance moet hebben staat vast.
Wij hebben een jaar geleden een huis gekocht op vijf minuten van het Centraal Station in Antwerpen: drie verdiepingen én een bescheiden tuintje. We hebben maar 115.000 betaald, omdat die gast zeer dringend geld moest hebben voor zijn scheiding.
We werken al een jaar om de wansmaak van de vorige eigenaar weg te werken (gyproc van boven tot onder, duizenden kilo’s), onze vloer beneden is nog steeds blote beton en hier en daar zitten we nog met een stevige lek. Wij wonen momenteel op zolder, maar binnen een jaar zal onze benedenverdieping af zijn (veel zelf doen!). Om maar te zeggen: iets kopen, je niét voor de komende twintig jaar klem zetten en toch centraal zitten: het kan!
Kijk, zo goed! Vanaf 01/01/2007 slechts 6% btw dient te betalen (ipv 21%) als je een vervangingswoning bouwt. Nu nog een krot vinden voor geen geld dat ge kunt afgooien en opnieuw zetten!
Een huis willen kopen is een frustrerende bedoening. Wij hebben zes maand lang enorm intensief gezocht, dwz elk weekend erop uit getrokken, alle kranten, zoekertjesbladen en het internet uitgeplozen (nu meer dan 8 jaar geleden). Uiteindelijk heeft het opgeleverd, en hebben we inderdaad geluk gehad, maar ook na eerst een paar serieuze tegenslagen en teleurstellingen. Veel huizen zagen er op papier mooi uit, maar als de prijs meeviel, was er altijd wel iets dat tegenzat: de ligging (vlablij een zeer drukke baan, vlakbij autostrade), tussen twee electriciteitspalen, naast een stinkfabriek, enz…
Dus: blijf zoeken, jullie vinden zeker iets! Niet opgeven!!
Ik en mijn vriend zijn ook op zoek naar een huisje. Omgeving Gent.
Ik ben al maanden aan het zoeken. Ons smaak blijkt onbetaalbaar te zijn. Een huisje met charme en een tuin. Het liefst van al een hoeve achtig huisje, open bebouwing. Dit blijkt véél te duur te zijn.
Ik ben dan maar van het idee afgestapt. Ik ben nu op zoek naar een betaalbaar huis (lees klein rijhuisje met een mini koertje). Hoewel deze soms ook nog te duur zijn!?
Waar gaat dit ingodsnaam naartoe!? Ik begin langzaamaan ook een beetje moedeloos te raken. Ik zie zoveel mooie huizen, droom dan dat ik ooit in zo eentje zal wonen, wat waarschijnlijk nooit zal zijn.
Ik probeer niet op te geven en het allemaal nog door een roze bril te bekijken, maar het is moeilijk, écht moeilijk!
Op http://www.immowatcher.be staat een handig tooltje waarmee u kan zoeken welke immo beschikbaar is voor welke prijs. Staat rechtsboven.
U zal inderdaad zien dat u niet alleen in Gent de medewerking van uw ouders of suikernonkel -of tante best kan gebruiken…
Massaal verhuizen naar de ardennen is ook geen oplossing, want dan zijn er daar woningen te kort…
Jullie zeggen dat jullie een correcte huizen-schatter hebben. Zou je zijn gegevens niet eens willen doormailen? Wij zijn op zoek naar iemand die ons prijsadvies kan geven bij de aankoop van een huis en wonen heel dicht bij Gent. Dank bij voorbaat voor jullie hulp.
Wij hebben gezocht naar een oud huis, waar nog veel werk aan was. Dat soort huizen gaat meestal een paar miljoen onder zijn prijs. Doordat de aankoop en de verbouwingen uiteenetrokken zijn, is het dus haalbaar.
Bij ons moeten we nog heel veel werk doen, maar we stellen dit uit tot we meer centjes hebben.
Extra voordeel is dat je in een huis kan wonen en ideeen opdoen.
We hebben een groot huis, met een grote tuin, maar kijken wel ui naar een grote verbouwing (Alle electriciteit, water, vervangen.) Maar ondertussen leven we er al 5 jaar in.