Het systeem.
Toen wij gingen samenwonen, heeft lief de CDs geordend volgens zijn onfeilbare systeem. Alfabetische classificatie, dat is namelijk voor mietjes…bij ons thuis wordt er geklasseerd volgens logica.
Sommige dingen begreep ik nog: dat Sinatra naast Sammy Davis Jr. staat bijvoorbeeld, wegens The Rat Pack.
En dat Millionaire naast Queens Of The Stone Age aan de ene kant en Evil Superstars aan de andere kant hoort, en dat dan naast Evil Superstars Mauro & The Grooms hoort te staan en daarnaast dEUS: ik wil daar gerust in meegaan.
Het probleem is echter dat lief’s kennis van muziektrivia heel wat groter is dan de mijne waardoor de logica van het onfeilbare systeem bij momenten gewoon mijn petje te boven gaat. Als ik dan vraag: “waar staan de CDs van X?” en het antwoord is: “Tsk, naast die van Y, natuurlijk, want dat is dezelfde producer.”, dan kunt u zich voorstellen dat er aan weerszijden duchtig met ogen wordt gerold.
Alleszins: ik heb het systeem verkloot. Ik weet in de helft van de gevallen niet waar een CD hoort te staan, dus heb ik nu een jaar van gokken achter de rug. Fout gokken, waardoor geen van ons beiden de laatste maanden ook maar één CD terugvond.
Vandaag heb ik dan ook de hele CD-kast leeggemaakt en geordend volgens *mijn* onfeilbare systeem: eerst de artiesten die met een A beginnen, dan die met een B, dan die met een C, dan met een D,…
Dat is iets vol-le-dig nieuw en revolutionair, naar het schijnt. Gedurfd en innovatief, maar het schijnt te werken volgens de laatste onderzoeken.
Uw systeem is onfeilbaar, want nu staat X *ook* naast Y.
Pas op, pas op: op voornaam of familienaam? En wat met ‘the’ en al die dingen. Ge stelt het weer veel te simpel voor, i. 😀
Rap! Zet er een informatie-architect op!
[bij mij staan ze op achternaam, en groepen op eerste letter. lidwoorden tellen niet mee. verzamelaars staan op thema, en daarbinnen op naam van de verzameling.] 🙂
Bij mij zit er ook een systeem achter waar niemand mee akkoord is: ik sorteer per kleur. OK het is niet logisch, maar… iedereen kan het, het ziet er heel mooi uit op je rekje en… het is soms verrassend wat je vindt. Alleen visueel geheugen nodig natuurlijk: was die hoes nu zwart of groen op het randje?
Voor mij werkt het.
Ik sorteer per grootte. Zo staan meteen alle zwarte beertjes bij elkaar, alle prisma’s (al bestaan daar verschillende formaten van), alle Elmar SF boeken,…
Alfabetisch sorteren is inderdaad voor mietjes die zelden of nooit boeken kopen. Ik heb dat vroeger eens geprobeerd, maar dan moest ik elke maand hele boekverhuizingen organiseren in mijn bibliotheek om alle nieuwe auteurs alfabetisch op hun juiste plaats te krijgen. Er zijn maar een drietal auteurs die apart staan: Asimov heeft zijn eigen rij, John Irving een halve rij, en ik denk dat Godfried Bomans ook bijna aan een rij komt. Een raar trio, ik weet het, maar een mens moet een beetje van alles lezen, nietwaar?
Nog één van die goeie voornemens van mij voor dit jaar: ook eens mijn cd’s gaan sorteren. Ik had vroeger ook een “systeem” waarbij bv. verzamelcd’s afzonderlijk stonden en ook nederlandstalige muziek etc. Ondertussen heb ik zo’n ingewikkeld “systeem” dat Sven ook geen één cd meer weer kan vinden. Misschien moet ik toch ook jouw voorbeeld gaan opvolgen denk ik.
Bij mij is ‘t ook zo. Volgens logica. ‘t Is echt wel wennen voor andere mensen!
tiens, mijn lief heeft ook ziets dat hij een systeem noemt en dat mij volslagen onduidelijk is. Gevolg: ik ga zelden op zoek naar iets. Als ik iets concreets wil hebben, vraag ik dat gewoon. En verder kom ik al snuisterend of per toeval vanalles tegen waarvan ik niet wist dat we het in huis hebben laat staan dat ik het ken. Beluisterde cd’s, daar hebben we een speciaal vakje voor. Ik dump daar alles in dat ik in handen gehad heb en ‘s avonds plaatst hij dat schoon terug. ‘t Is mij namelijk ten strengste verboden om te gokken naar de plaats van herkomst.
ik doe daar allemaal niet aan mee.
Fuck the system!
chaos is veel gezelliger dan structuur.
ik moet dan wel regelmatig een kwartier zoeken als ik een bepaalde cd wil beluisteren maar in die tijd heb ik minstens 5 cds langs de kant gelegd om ‘binnenkort nog eens naar te luisteren’ die anders wel eens zouden vergeten worden.