Koppen over robothuisdieren.
Zit er een bejaarde hollandse mevrouw voor een iCat, genaamd Phoebe.
– iCat: Wat kan ik verder nog voor u doen?
– bejaarde: (kijkt verbaasd en niet-begrijpend) Wa-at?
– verpleegster: Phoebe vraagt wat ze verder nog voor u kan doen.
– bejaarde: Nou, ze zou wat duidelijker kunnen praten, maar *dat* kan natuurlijk niet.
mwoehaha.
Ook gezien en kostelijk gelachen 🙂 Die dingen zijn dus echt te onnozel voor woorden. Ik vraag me ook af waarom men dit ontwikkeld. Tegen dat dit in productie gaat dan zijn wij de bejaarden en wij gaan ons gewoon bedienen van een computer om ons niet eenzaam te voelen. Ik bedoel als bloggers naar het rusthuis gaan, dan gaan die chatten, bloggen, webcammen en wat weet ik meer. Wij gaan echt niet met zo’n iCat praten, hoor. De generatie van onze ouders? Die praten wel met de koffiezet ofzo 🙂
Ja, ik heb het ook gezien… Die andere oude mens die maar bleef doorbabbelen was ook wel kostelijk.
Waar ik wel van ben verschoten was het succes van de Aibo’s bij de bejaarden in de States… Die mensen zijn zich bijna echt gaan hechten aan dat ding. Bizar.
Zo’n iCat lijkt me toch maar een lelijk scharminkel. De persone die dát voor de moemoe gekocht heeft zal wel heel slechte smaak hebben.