Ze nemen hier aan onze deur al een hele week een film op. Allez, eigenlijk niet aan onze deur, maar honderd meter ervoorbij, ergens aan het water. Dus veel zien we er niet van.
Ik weet ook niet waarover de film gaat. We hebben een brief gekregen met de titel, maar die ben ik al vergeten en de brief ben ik kwijt, dus eigenlijk is dit een totaal non-event en al helemaal geen onderwerp om op mijn weblog over te schrijven, maar er gebeurt nu eenmaal niet veel in mijn leven vandaag de dag.
Alleen werken en slapen en mezelf opjagen en denken dat ik dringend kerscadeau’s moet kopen want dat anders de consumerende horde weer de stad gaat ingenomen hebben en als er één ding is waar ik niet tegen kan dan is het tegen mensen die kerstcadeau’s zoeken in de stad en mij daarbij voor de voeten lopen. Awoert! Koopt uw cadeautjes op den buiten, verdorie. Ze hebben daar toch ook winkels? Wel op den buiten willen wonen in de rust, maar dan wel met uw bleirende kinders (ik wil nen pannenkoek! MAAAAAAAMMMAAAAAAA! ik wil nen pannenkoek) in Gent komen rondhossen, bij voorkeur op shoppingzondag.

Maar bon. De film die ze hier opnemen dus. Dat is niet zo glamoureus als een mens zou durven denken: ik had gerekend op een eindeloze stroom BVs en minstens een camera-ploeg van De Rode Loper of van die rip-off die de VTM daarvan maakt. Edoch helaas: we hebben hier nog geen filmsterren gezien en er zijn nog geen auto’s in brand door een hoepel gereden. Of zoiets.

Wat we wel hebben ter entertainment is de jongeman die als hondenjob heeft de hele dag in de kou te staan aan het einde van de straat om de mensen te vertellen dat ze rond moeten rijden want dat er een film wordt opgenomen. Je zal maar telefoon krijgen van het interimkantoor en toezeggen en dan een hele week op een tochtige brug moeten gaan staan om boze blikken te krijgen van de mensen omdat ze niet door de straat mogen waar ze graag door wilden rijden en dat het allemaal de *persoonlijke* schuld is van dat manneken. Ocharm.
Daarnet kwam een belangrijke meneer van de film kijken op de set. We herkenden hem en zijn belangrijkheid aan zijn grote Audi, aan zijn propere kleren en aan het feit dat hij er heel rijk uitzag. Dat hij de jongen die normaal de straat moet bewaken de opdracht gaf hem te helpen bij het parkeren, wees ook op een zekere autoriteit maar wekte bij ons geen sympathie.

Aanwijzingen moest hij geven, de jongen : de big shot had zowat drie meter over aan weerskanten, maar een grote dure wagen hebben is dus blijkbaar echt geen garantie om te kunnen rijden. De twee parkeerplaatsen waar hij zijn bolide wou inkrijgen waren (joepie!) net voor ons raam gelegen, zodat we – onder het genot van een tas koffie – schaamteloos hebben staan staren naar de meneer die probeerde te parkeren. Dat was leuk. En hij werd er een beetje zenuwachtig van. Dat was ook leuk.

Tot zover de berichtgeving vanop het immer-boeiende sluizeken-ham.

Update: Daens doet ook mee met de fillem.