Compulsief.
Ik heb de compulsieve neiging om iedere dag iets te schrijven alhier. Allez, dat is eigenlijk fout gezegd. Beter: ik heb de compulsieve neiging om iedere dag iets te publiceren op dit weblog.
Het is namelijk zo dat ik iedere dag tussen de tien en de vijftien stukjes schrijf. Notities maak. De meeste daarvan zijn niet voor publicatie, want gaan de buitenwereld geen ene zak aan of zijn gewoon totaal oninteressant (hoewel trouwe lezers zullen getuigen dat “interessant” niet echt een toprioriteit is alhier. Zo’n beetje even prioritair als hygiëne in de Boliviaanse altiplano’s.). Edoch: normaal gesproken is er iedere dag wel iets dat publiceerbaar is. Minimum.
De laatste dagen zijn de dingen die ik schrijf echter te persoonlijk. En toch heb ik die compulsieve neiging om hier toch iets te publiceren.
Bon. Daar zijn we ook alweer vanaf.
‘t zal dat ingeburgerde gevoel zijn zeker. Dat automatisch tegen u zegt van “post iets! post iets!” 🙂
Je bent nog maar pas begonnen hé? Ik had dat ook toen ik begon… Nu heb ik dat minder en minder op mijn blog. Het gaat wel over hoor !
Hey, soms schrijf ik drie dagen naeen helemaal niets ! Een grote overwinning !
Daar zie. zes maand langer bezig dan mij en hij is de goeroe zie.
🙂
Hm, ik blog al langer dan een jaar. En ik post ook soms 5! dagen niks. 😀
Zijn jullie haar aan het overtuigen om minder te schrijven of zo?!