Some people.
Sommige mensen maken er echt een sport van om mensen te treiteren, zo blijkt vandaag weer op Het Project. Aan mijn gevoelens daaromtrent merk ik echter dat ik toch wel al teenentander gewend ben op het grote interweb. Gevoelens zoals: eigenlijk kan het mij geen kloten schelen. Ik ben daar zelf niet meer opgejaagd door. Ik vind het jammer en zielig en spijtig, dat wel.
Het allerleukst is dat ik zo’n mensen hun reacties ondertussen perfect kan inschatten. Eerst memmen over vrije meningsuiting en dan proberen op persoonlijke weblogs mensen op hun systeem te werken. We hebben het allemaal al eens eerder gezien, vindt u niet?
Vrijheid van meningsuiting is een blijft een gevoelig punt. Denk maar aan de negationisme-wetgeving e.d.
Trouwens, ik kijk net naar jouw lief op Ned3.
Ik vind het erg dat ze een leuke weblog waar plaats is voor kritisch onderbouwde discussie gewoon de sfeer komen verpesten. Aan zo’n soort mensen wen ik nooit en daar wil ik ook niet aan wennen. Gewoon, kwaadwillig en gelijk een ambetant kind ergens de boel om zeep gaan helpen. Zeer erg.
Tsja, op de duur wordt je het wel beu natuurlijk, maar iedere keer er zich weer een nieuwe trol aanbiedt, moet ik al glimlachen om de kringredeneringen, misplaatste opmerkingen, overhaaste conclusietrekkingen en banaliteit van diens ideeëngoed die gaan volgen. Maar je hebt gelijk, ze kunnen zo vermoeiend verkeerd zijn en de leuke sfeer komen verpesten. Dan liever hun vrije meningsuiting wat inperken op je eigen weblog. Tenslotte heb je ook het recht om iemand die vuile praat komt verkopen in je eigen huis buiten te gooien. Dat ze het dan elders gaan doen.