Soms kan ik nogal volhardend zijn. Irritant doordrammerig zo u wilt, maar ik hou het op volhardend.
Zoals vanmiddag: onverwacht bleek ik anderhalf uurtje vrij te hebben tussen les en vergadering, dus ik besloot mijn liefste te bellen en hem te vragen om met mij te lunchen. We zien elkander niet zo vaak, dus een lunch-date is wel tof dan.

Ik bel. Antwoordapparaat. Ik spreek een bericht in dat hij me moet terugbellen. Ik *weet* dat de gsm op voice mail slaat omdat hij zelf aan het telefoneren is, maar als ik iets in mijn kop heb gestoken, dan zal het gebeuren zoals ik het gedacht had. En wel zo snel mogelijk bovendien.
Ik bel dus onmiddellijk op de vaste telefoon. Geen antwoord.
En dan onmiddellijk terug naar de gsm. Voice mail.
Tweede bericht inspreken.
Opnieuw bellen op de vaste telefoon.

Op dat moment neemt lief op en blijkt hij ook aan het bellen te zijn naar mij met zijn gsm. Hij hing daarvoor aan de lijn met het immokantoor. Het schijnt dat constant tweede oproepen en de vaste telefoon die ertussen rinkelt zeer vervelend is dan.

Ik heb dan maar onschuldig gezegd dat het echt wel dringend was. Toen wilde hij alsnog naar de Walry met mij. En zo kwam alles toch goed en leefden ze nog lang en gelukkig.

Hoera!