star struck.
Vanavond vroeg een jongedame aan mij en Lien: “En, wat vonden jullie van de film?” Wij antwoordden dat we het best ok vonden en informeerden naar haar mening, beleefd als we zijn. Het viel me op de Lien op ietwat lachende toon vroeg of de juffrouw het boek had gelezen maar ikzelf was vooral bezig met scannen in mijn hoofd in *welke* klas deze studente zat. Het meiske kwam me namelijk bekend voor. Jong, vaag bekend en begin academiejaar betekent meestal: student die ik nog niet bij naam ken.
Niks van dat alles, bleek achteraf: het kind in kwestie was Joke Vandevelde. Olé. Vandaar Lien haar lachend informeren naar de literaire gewoontes van mejuffer.
Anyway. Star Struck. Het is mij volledig vreemd, vrees ik. Vooral omdat ik de BVs in kwestie meestal gewoon niet herken. Joke van de fukkin velde zeg.
(Vanavond trouwens ook tegen een ex-klasgenote eruit geflapt:“Aha, dag J. Alles goed? Ik hoor van mijn mama dadde gij tegenwoordig in de boekskes staat. Dat is gemakkelijk é, zo kunnen we dat allemaal een beetje volgen hoe dat zit daar bij ulder.” Lachen hoor.)
heb zo ooit luidop “yow !” gezwaaid naar Frank Vandenbroucke, hem passerend op de Vismarkt in Leuven. Denkend dat het een medestudent was. Hij yowde vriendelijk terug.
Wie is Joke Vandevelde? Serieus.
allez en waarom vroeg die dat aan jullie? :s
zagen jullie er filmkenners uit mss?
zou ze haar mening persifleren op die van jullie?
in de rode loper zag ik ooit eens ene bikinishoot…ik peins dat joke enkel in de boekskes en op fotopapier te verdragen is…
in interveiws op tv vind ik dat precies weer zo’n tuttebel hoewle ze toch iets anders lijkt dan de meeste onnozele giechelend trutjes op high heels.
spit how was the perfume uiteindelijk?
’twas zelfs in ‘tnieuws en ik ben nog steeds niet overtuigd van het feit dat die film veel poëtischer moest zijn dan de beelden die ik er van zie
Vooral dat ze het jammer vond dat niet alle moorden uitvoerig getoond werden vond ik grappig eigenlijk. Ze had meer een échte thriller verwacht. Terwijl i. en ik (die het boek al meermaals gelezen hebben) soms ons hoofd moesten afwenden van de spanning! 🙂
En ik dacht, hé kijk, ons i. die gaat gewoon bij de BV’s gaan staan!
Joke, die kan mij krijgen. Doch dit geheel terzijde.
Ik heb ook het probleem dat ik BV’s over het algemeen in levende lijve gewoon niet herken. Heb meestal ook zoiets van ‘tsien, ik ken dat gezicht gelijk van ergens’ en dan achteraf aan Michel vragen wie het was en ondertussen beleefd glimlachen, ge weet maar nooit …
Ik kom dat ook altijd tegen, dat ik goeiendag zeg omdat ik iemand vaag herken en achteraf besef dat het Kamagurka was en al.
Ik vind dat nogal schaamtelijk.
Och ja, bv’s, het zijn ook maar mensen hoor..allemaal zo relatief
soort zoekt soort zekers 🙂
Ik zal er toch ook maar heel weinig herkennen zenne, van die BV-toestanden, om niet te zeggen “geen”. Ik herken zo al zo moeilijk mensen, laat staan BV’s.