Zelfcensuur.
Ik heb vandaag alweer een postje geschreven dat ik niet ga publiceren. Ik maak me de laatste dagen namelijk altijd maar kwader op de programma’s van bepaalde partijen voor de gemeenteraad (we zijn daar veel mee bezig ikv. het project, inderdaad) en ik had daar weer een heel epistel over geschreven.
De koleire is er dan een beetje af, eens ik het allemaal heb ingetikt, en dan begin ik te denken dat ik beter niet kan publiceren.
Om verschillende redenen eigenlijk. Ten eerste heb ik geen zin om mijn weblog weer als forum te laten gebruiken door Séraphin en zijn trawanten om hun vieze ideeën te spuien. Ten tweede heb ik het gevoel dat het altijd een beetje preken voor eigen kerk is, en zoveel maakt dat eigenlijk niet uit, denk ik dan. Ten derde heb ik schrik van die gasten. En tot slot ben ik ervan overtuigd dat die mannen *weer* veel stemmen gaan halen. Niet omdat ze een programma hebben. Niet omdat ze een lijst vol bekwame mensen hebben. Wél omdat de gebuur zijn muziek te luid staat. Of omdat die Turk van hierachter zijn Mercedes wel met drugsgeld zal gekocht hebben. Omdat ze ze beter allemaal terug zouden sturen ipv ze hier kindergeld te geven. Omdat het park, daar aan de overkant, er donker uitziet en het er vast onveilig is. Omdat de stad het trottoir niet wil verbreden/versmallen/in het knalpaars schilderen gewoon omdat ik dat graag zou hebben. Of omdat alle politiekers zakkenvullers zijn en omdat ze toch allemaal hetzelfde zijn, die klootzakken.
En ja, ik maak mij daar druk over.
En ik word daar moedeloos van.
En toch schrijf ik niet alles wat ik erover denk. Erg hé?
Maar neen, niet erg. Gewoon over zwijgen, over die mannen. Ze krijgen al veel meer aandacht dan nodig.
Is het u al opgevallen hoe ‘die mannen’ altijd zo kwaad en aggresief zijn als je iets over hun politieke keuze of hun partij zegt? Iemand met minder extreem rechtse hersenkronkels zal zich evengoed aangesproken voelen als je zijn/haar mening aanvalt, maar zal eerder rustig en misschien zelfs met de glimlach die mening verdedigen door ze goed en zo kwaad mogelijk te argumenteren. Een debat, begot. Niet zo bij ‘die mannen’, daar krijg je een storm van verwijten over je heen, stem verheffen tot bijna zelfs roepen en hun argumentatie lijkt meer op een scheldpartj waarbij ze je niet laten uitspreken.
Lijkt iets typisch te zijn voor extreem rechts. Die lijken in een staat van ‘sustained outrage’ te verkeren. Zelfs in de VS waar ze de macht hebben, blijven ze gewoon kwaad. Michael Moore schreef er ooit iets over in ‘Dude, where’s my country’. Hij maakte de observatie dat de democratische kiezers dorogaans gelukkig zijn als ze aan de macht zijn, maar dat conservatieven gewoon constant kwaad blijven op alles en iedereen die niet is zoals hen. Toen Jon Stewart van de Daily Show een interview had met Bill O’Reilly, was zijn eerste vraag dan ook ‘why so angry?’
Of hun partij nu aan de macht komt of niet, hun woede en slecht humeur zal niet overgaan. Ik geraak er meer en meer van overtuigd dat die mensen issues hebben die niet door de politiek kunnen worden opgelost. Een stevige potje psychotherapie daarentegen zou wel eens wonderen kunnen doen… maar leg hen dat maar eens uit :-S
Weet je, ik heb de laatste weken ook al zo’n drietal blogentries van mezelf gecensureerd. En ik bied niet eens de mogelijkheid aan om comments te geven op wat ik schrijf.
Ik ben momenteel wel een beetje missioneringswerk aan het doen in de States, met behulp van mijn copy editor Tiffany Taylor (niet dé Tiffany Taylor, maar een naamgenote).
Lees vooral eens dit stukje in haar blog: http://tiffanytaylor.wordpress.com/2006/09/13/what-if-he-was-a-she/
Wat als Bush nu eens een vrouw was, hoe zou de publieke opinie dan over hem/haar denken? Ik vond het zeer verhelderend.
Hier staat zelfs iemand op hun lijst die zich voor de rechtbank moet vernatwoorden voor negationisme . En wedden dat die nog heel wat stemmen haalt ook !!
verantwoorden
Gisteren op café nog een discussie gehad met een blokker. Hij kon maar niet genoeg benadrukken hoe onveilig gent wel niet was. Ik snapte het niet. Echt niet.
Gent onveilig? Only if you’re a new car on the parking of den Delhaize… Er worden in Gent uiteraard wel wat vrouwen lastig gevallen door al dan niet zatte venten, maar dan nog valt het héééél erg goed mede in ons stadje.
Alleen tijdens de Gentse Feesten is er wel wat geweld hier en daar. Ik werk momenteel aan het Noordstation in Brussel, dat is a whole other ball park. Daar loop je beter niet meer rond na sundown.
Anyway, als die blokkers Gent gevaarlijk vinden, van waar komt die vrees dan? Omdat ze allemaal uit een boerendorpje komen waar er geen groote swarte mannen rondlopen? En daardoor niet gewend zijn om ‘andere’ mensen en dingen te zien te krijgen? Misschien horen ze dan niet thuis in een stad als Gent? En misschien moeten ze dan maar zeker niet aan de macht komen in Gent?