Worm.
Allright. Rise and shine want het is de early bird die the worm catcht, dacht ik bij mezelf.
Edoch: ik ben niet gemaakt om vroeg op te staan. Mijn lijf protesteert hevig tegen ochtendlicht (hoofdpijn, duizelig en met spierpijn) en ik ben momenteel nog niet echt in een prettige stemming.
Het erge is dat ik door de afgelopen thuiswerk-dagen mijn optimale ritme had gevonden: om negen uur opstaan is perfect voor mij. Werken kan ik gerust tot middernacht, dan ben ik nog zo fris als een hoentje. Vandaag is er echter een meeting om half negen, dus heel mijn fijn stramien van de voorbije dagen is om zeep.
Damn you, door de maatschappij opgelegde werkdagritmes!
*zwaait met vuist en slaat onderwijl derde kop koffie achterover*
Oh the horror. Ik probeer al mijn meetings pas vanaf 10u te plannen. (en in Brussel tussen 11 en 3 om files te vermijden, en dan ga ik nog meestal met de trein)
Maar af en toe lukt dat es niet… Pijnlijk.
Zeer pijnlijk.
Je mist dan ook je drive om het tot een boeiende veradering te maken. Alleen goed voor saaie dingen vind ik
Heb onlangs mijn bioritme van opstaan om 12u smiddas onderbroken door een paar keer op te staan om 8u, alleszins geen prettig gevoel in de buik kan ik wel zeggen…
Halfnegen meeting in Gent, da’s dus pakweg om kwart voor acht opstaan?
*mijmer*
Ik ben vijf jaar geleden moeten overschakelen op een ritme waarbij de wekker om 6u45 piept, en ik vind het nog altijd verschrikkelijk.
Alles tussen 8 en 9u30 vind ik ideaal voor op te staan, al wat daarvoor is zou eigenlijk verboden moeten worden.
Dat de sossen daar eens iets aan doen!