Als een mens niet meer kan praten.
Ik kan momenteel niet goed klappen, dus zal ik maar een beetje schrijven. Mijn hoofd is verdoofd van aan mijn slaap tot diep in mijn hals. Eén en ander bemoeilijkt de vlotte bewegingen van mijn spraakorganen.
Dokter tandarts heeft de tand waar ik al zes weken last van heb ontzenuwd. Dat doen ze alsvolgt.Het is ambetant en straks zal het ook zeer doen als het wakker wordt. En woensdag moet ik nog eens terug voor een definitieve vulling. Het is mij allemaal om het even: als de pijn er maar mee weggaat.
Ik mag niet eten tot de verdoving is uitgewerkt en ik heb nochtans veel goesting achter een boterhammeke met kaas. Logische oplossing: een tukje tot alles weer normaal is.
Mijn ma heeft het me de week voor ons vakantie ook aangedaan, en man, ben ik blij ! Het hele gedoe met dat uitvijlen en zo is inderdaad ambetant, maar deed geen zeer. En om eerlijk te zijn, na afloop ook niet. Het voortdurende pijngevoel is helemaal weg, ik weet niet meer dat ik er een tand zitten heb, en da’s voor het eerst in maanden. Morgen terug voor de definitieve vulling, en dan ben ik er normaal gesproken ook vanaf.
Ge zijt dus niet alleen in uw lijden… En laat de boterham smaken !
Good God.
Ik mag binnenkort ook terug een bezoeksjen brengen aan el dentist, en dat door zijn eigen geknoei.
Klein gaatje zegt hij, en sindsdien kan ik er niet meer mee bijten of nietn.
Maar als’t geen zeer doe (y)
allez henk heeft nu een beetje rust in huis 😉
Eind juni vallen door één of ander merkwaardig toeval of door het overmatig consumeren van drop tegelijkertijd twee vullingen uit beide wijsheidskiezen. Een maand later is struisvogel du coin nog altijd niet bij tandarts geraakt. 2 weken op reis, nadien tandarts op reis, blabla, ieder excuus was goed genoeg. Maar nu is het gedaan. Vanavond bel ik de tandarts voor een afspraak.
Niets zo beu als pijn en zeker tandpijn, een mens zou er ambetant van worden en er de muren van oplopen . Boterham in kleine stukskes snijden helpt .
Bij mij hebben ze dat gedaan bij één van mijn snijtanden. De zenuw in kwestie was afgestorven en in necrose gegaan zoals dat heet. Vrij pijnlijke affaire was dat toen.