Er zitten tientallen stukjes in mijn hoofd, dingen waar ik nog over wil schrijven en dingen die ik dringend een keer moet vertellen. Maar ik kom er niet toe.
Ik puzzel me te pletter aan de woorden en ik doe dat niet graag. Schrijven is alleen maar leuk als het in één keer uit je hoofd gevloeid komt, via je vingers naar het toetsenbord. Als een onhoudbare stroom van woorden die vanzelf in de juiste volgorde staan.
Als ik echter moet beginnen nadenken over zinsconstructies en vocabularium, dan is de lol er snel af.
Bovendien zit er vanalles in mijn kop dat mijn aandacht afleidt van mijn interesse in het triviale en net dat heb ik nodig om stukjes op Kerygma te schrijven.
Ik puzzel aan het examenrooster. En ik stel in mijn hoofd al vragen op. Ik kan me bijgevolg niet concentreren.

Misschien eerst een die andere dingen aan de kant krijgen en dan een nieuwe poging doen.