To whom it concerns.

Iedereen zit op het wereldwijde web, tegenwoordig. Terroristen maken virtueel afspraken over welke ambassade in brand wordt gestoken, mensen ontmoeten de liefde van hun leven online, het beleid wordt internetsgewijs gevoerd en zelfs trendwatchers schijnen de blogosfeer te volgen om…euhm…trends te watchen.
En hoewel ik niet weet wie het regelt, die afwisseling tussen regen en zon, dat komen en gaan van de seizoenen, de sneeuw, de hittegolven, de onweders doe ik met een gerust hart mijn richtlijnen hierzo uit de doeken. Aangezien het grote webook vertakkingen heeft in duistere achterafstraatjes en in geheime genootschappen waar de gewone sterveling geen weet van heeft, ben ik ervan overtuigd dat mijn suggesties bij de bevoegde diensten terecht zullen komen. Als u weet waar die resideren, stuurt u hen even de link door?

Het is 18 februari. Dat betekent dat het binnen 10 dagen maart wordt, op maandengebied weet u wel.
10 dagen moet ruimschoots voldoende zijn om een paar afspraken te maken en die in onze schema’s in te passen, vindt u niet, waarde puppetmaster?
Het zit zo. Het is nu onderwijl al bijna vier maand koud. Het heeft al vijf keer gesneeuwd. Het heeft bakken geregend, de bloembollen zijn uit de grond gevroren, de natuur is op sterven na dood. Het is welletjes geweest.
Onze energie is bijna op. Iedereen is moe en lusteloos, door een chronisch gebrek aan licht en door een gemis aan verse groenten en blozend fruit. De mensen zien er ook niet uit: al die bleke velletjes met hun vale teint, al die snotterende neuzen en die wallen onder de ogen…het is esthetisch niet meer te verantwoorden.
Normale, gezonde, jonge en sterke mensen (zoals ikzelf) sukkelen van het ene kwaaltje naar het andere: we raken niet uitgeslapen, we hebben vandaag keelpijn, morgen hoofdpijn en volgende week weer eens een verkoudheid.

Het is genoeg geweest. We hebben het gehad met de winter en hebben onderhand wel wat lente verdiend. Dus laten we een afspraak maken: de komende 10 dagen laat u nog eens al uw duivels los. U vriest dat het kraakt, u regent dat het overstroomt. U laat het gieren door de bomen, rukwinden aan 100 kilometers en desnoods laat u het nog eens sneeuwen als het per sé moet. Maar op 1 maart is het gedaan. Dan gaan we samen verder op een nieuw elan. Het hoeft nog geen hitteholf te zijn, we zijn niet veeleisend. Baby-steps. We doen van lentezonnetje en bloesemende bomen. We doen van temperaturen rond de 18 graden en van in de stad wandelen in een trui. We doen van ‘s nachts zacht en mals regenen en van overdag niet. We doen van daglicht en langer wordende dagen.
We doen van lente. Vanaf 1 maart.

Zullen we zo afspreken?