Deze ochtend had de kat weer het zot in zijn hoofd. We hoorden allerlei dingen vallen en verschuiven (onze prachtige oranje vaas is trouwens kapot), wat lief deed beslissen op te staan. Ik bleef, zoals het een slechte huismoeder betaamt, in mijn nest liggen. Toen ik anderhalf uur later opstond was de keuken helemaal warm, de croissants gehaald en de weekendkrant voorhanden. Er stond koffie klaar en de zon viel op de ontbijttafel.

Lang leve de krapuulkat! Lang leve lief die vroeger opstaat!