De Kempen.
Vrijdagavond. Een zaal ergens in de Kempen. Comedy Night. Lief heeft al opgetreden en kijkt naar de voorstelling van een collega op het podium. Ik lees in de kleedkamer een boek, in gezelschap van een bekende Antwerpse comedian, die straks de headliner is en aan de tafel dingen op een papiertje krabbelt voor zijn act.
Zeer schaarsgeklede jongedames met te veel make-up en te veel tatoeages lopen op regelmatige basis door de kleedkamer, want dat is de kortste weg naar het toilet.
Als een 16-jarig kindje binnenkomt met een ultrakort rokje en een massa cleavage, ontlokt dit mijn gezelschap de opmerking: “Oei, gij hebt niet veel aan é meiske. Pas op, dat is niet veroordelend ofzo, gewoon een constatering: gij hebt echt niet veel aan…”
Als het meisje na een paar grapjes over en weer de kleedkamer weer verlaat, vraag ik voorzichtig: “Ligt dat aan mij, of zijn de vrouwen hier nogal…auhm…marginaal?”
De Antwerpenaar barst in lachen uit en zegt: “Dat is de kempen.” Als ik nogal verbaasd kijk gaat hij verder:“Neen, serieus, dat is typisch de kempen. Dat is een soort niemandsland tussen Antwerpen en Limburg en dat zorgt dat de vrouwen hier niet echt weg weten met hun eigen. Echt waar, vroeger, toen wij uitgingen enzo, dan was dat algemeen geweten dat ge als ge van de grond wilde gaan, ge naar de kempen moest komen. Gewoon één of andere fuif hier en altijd prijs.”
Wel.
Een mens leert wat bij, op een doorsnee vrijdagavond in een kleedkamer ergens ten lande, zeg ik altijd maar.
Ja, een mens leert inderdaad wat bij…
Spijtige en grove veralgemening, me dunkt.
Yep, zeer cliché. Of zoals die andere zei:
“Ge hebt ‘Het Stad’ en daarbuiten is het ‘de parking!’ “
Ik ben hier al een paar keer komen lezen, maar nu voel ik me genoodzaakt voor het eerst te reageren!!
😉
Ik woon in dat niemandsland. En wel op die manier dat ik nu officieel nog in Limburg woon, maar binnen een paar maanden een tweetal kilometer verderop in Antwerpen. Maar ‘k heb nu inderdaad het gevoel dat ik niet ‘echt’ in Limburg woon. En de plaats waar ik naar ga verhuizen is ook niet ‘echt’ Antwerpen. Een niemandsland inderdaad.
Maar dat wil daarom niet zeggen dat wij niemandslandvrouwen er als sletten bijlopen hè zeg! Er al eens aan gedacht dat het misschien aan de leeftijd van die meisjes kon liggen? Wij waren nu eenmaal van de grunge-en-aanverwanten-generatie, en ons t-shirts van Nirvana of Rage Against The Machine kwamen wel degelijk tot aan ons knieën. En daaronder zaten dan nog zwarte stretchbroeken en combats hè. Niet dat we nu nog zo rondlopen, maar ‘t zijn nu toch vooral de pubers die een riem als rok dragen en halsuitsnijdingen die grand canyons tonen…
🙂
In Antwerpen vind je ook gelegenheden waar tienermeisjes hun ontluikende vrouwelijkheid iets te fel in de verf zetten: de Kempen heeft daar geen copyright op.
Ik meen dit weekend in Eurosong gehoord te hebben dat Barbara Dex en Kate Ryan van daar zijn. En Tania Dexters en An Van Elsen zijn toch ook Kempenmeiskes? Dus wie weet…
🙂
De Cas Goossens is ook van de Kempen. Nah.
Tiens, ik heb dat cliché nog al gehoord in Gent. Recent zelfs, van een – uit de Kempen afkomstige – vriendin die ginds naar een verjaardagsparty was geweest waar ze door weelderige met glitter bezaaide cleavages werd omringd. Bwah, ik denk dat het zoiets van “het stad” en “de buiten” is. De trends gaan hier wat sneller en er zijn veel meer subculturen, da’s alles. Wij hebben het thuis ook over de Westvlaamse parochiepunkers, wat evenzeer een cliché als een huis is. Maar kom, mochten er geen cliché’s bestaan, dan was er ook geen humor, niet?
Het niemandsland… Is dat daar waar die Antwerpenaren de grote Jan komen uithangen in de dorpskroegen? Is dat daar waar die Antwerpenaren massaal hun illegale weekendverblijven neerplanten en zo het weinige bos dat ons land nog rijk is kleiner en kleiner maken?