Verdriet.
[ rookvrij: 183 uur ]
Weet ge wat het ergste is aan dat stoppen met roken? Niet dat gevoel van goesting, dat valt te overwinnen met wilskracht en goeie medicamenten. Ook niet die moeilijkheid om te ontspannen en die overdrive waarin ik op regelmatige basis schakel.
Het ergste is dat vreemde, onbestemde verdriet dat ik sinds een paar dagen voel. De eerste dagen had ik daar dus geen last van, want dan was ik vooral bezig met ge-moogt-niet-roken, ge-gaat-niet-roken en ge-zijt-toch-geen-janet-zekers. Die gedachten vergden al mijn energie en concentratie.
Sinds een paar dagen is dat beter en heb ik de zaak een beetje onder controle. Maar nu heb ik dus verdriet. Misschien is “verdriet” niet het juiste woord, maar het gevoel is zeer gelijkaardig: ik heb een constant vaag, leeg gevoel in mijn maag, ik kan me er niet toe brengen om sociaal te zijn en ik moet mezelf zo’n 10 keer per dag heel erg concentreren om niet te beginnen bleiten. Zomaar.
Ik heb zin om mezelf in een bolletje te draaien onder mijn donsdeken en er niet meer vanonder te komen voor alles beter is.
Zyban een antidepressivum? My funky ass!
dat is gewoon “winterblues” , jezelf dwingen om onder de mensen te komen (kan in jouw geval toch niet zo moeilijk zijn) Of beginnen schilderen , poetsen….
Volhouden hé
Maar allez, loetje, is het zo erg? Scheete toch. Mmm, hierzie, een dikke knuffel xxx van nonkel Huug! Allez, niet opgeven hé!
Kan dat gevoel van leegte in de maag niet opgevuld worden met een appeltje?
Gewoon blijven gaan, iedereen staat achter u!
Aah…de-gestopt-met-roken depressie: al de keren dat ik voorbij de eerste week geraakte begon dat bij mij ook. Dat gaat gelukkig voorbij, maar je moet er wel door. De keren dat ik een poging ondernam had ik daar serieus last van. Ik voelde me dan alsof mijn leven nooit meer hetzelfde ging zijn: koud, leeg, verlaten,… Ik keek er dan ook dikwijls tegenop om s’avonds naar huis te rijden, want ik vroeg me dan altijd af waar ik mijn avond mee ging vullen. En ja, in combinatie met de winterblues kan dat wel heftig zijn. Tanden bijten i. Spieren opspannen en brullen van “beeeefcaaaaake!!!”