Wel leuk, niet leuk.
Wel leuk: mijn haar ruikt naar shampoo in plaats van naar asbak, mijn trui naar waspoeder in plaats van naar asbak, mijn handen naar handcreme in plaats van naar asbak.
Niet leuk: lief ruikt naar asbak, zo blijkt.
Het grootste probleem van al is echter dat ik blijkbaar mijn relax-trigger kwijt ben nu. Roken stond gelijk met pauze, met rusten, met ontspanning. En mijn lichaam schijnt niet te begrijpen dat het signaal niet zal komen nu. Must. Find. Different. Trigger.
Daar was mijn lief het meest blij mee: dat ik niet meer naar asbak smaakte. Qua trigger: helpen de appels niet meer?
Ik heb dit ook ervaren bij het stoppen. Voor de stop heb ik nooit gemerkt dat iemand een sigaret gerookt had, nu ruik ik dat overduidelijk.
Naar ‘t schijnt zijn dat de mensen die het meest tegen de rokers zijn, de ex-rokers (klopt in mijn geval toch).
Ik telde het geld dat ik had uitgespaard en heb me daar na een week of drie een paar ontzettend dure schoenen mee gekocht. Ook leuk. Je mag jezelf eens belonen.
En ja, de pauzes zijn het moeilijkste in het begin. Nen appel eten?
een twix,
een mars,
een bounty,
een doos mon chéri,
een milky way,
een broodje smos met préparé,
een minute soepke,
een bouchée van côte d’or,
een zak zuurtjes,
een ragouzi met coctailsaus,
een tweeliterfles cola (geen light)
en een chocomousse (bestaat in de Carrefour in potten van een halve liter).
Beter zo? Niet rokers leven veel gezonder 🙂