Het is een dilemma momenteel. “Leeg” was een experiment, voor mezelf. Ik schreef de eerste zin, tikte er nog een paar zonder te weten waar het heenging en drukte op de “publish”-knop.
Een vingeroefening om te kijken hoe rekbaar mijn fantasie zou zijn en hoe lang ik kon verderbreien op een verhaal waar ik zelf het vervolg niet van kende, laat staan het einde.

Iedere aflevering was een klein avontuurtje, want ik wist zelf hoegenaamd niet wat er zou gebeuren. Spannend is dat. Lief en de mama en de papa en de tante vroegen dan wat het vervolg zou zijn en ik moest in alle eerlijkheid antwoorden: “geen idee”.

Nu weet ik het wel, hoe het verdergaat. Het einde weet ik nog niet, maar wel in welke richting het moet gaan. En ik heb het gisteren tegen lief verteltden die vond het allemaal heel spanneund enzo.

Hence the dilemma: schrijf ik het verder voor op Kerygma en wordt het een verhaal in 750 afleveringen of laat ik mijn ambitie (“Ooit schrijf ik een boek, zeg ik u! En ik maak het af en al! Gelijk een echte!”) eindelijk mijn luiheid zoveel werk dat dat is, zeg) overwinnen en werk ik “Leeg” uit tot een voldragen verhaal?

Dilemma, dilemma.

U mag het zeggen.