Vanavond in Witte Raven wordt het bijzonder grappig. De centrale gast is nl. de man wiens café een belangrijke oorzaak is van menig gefaalde universiteitscarrière en ontelbare tweede zittijden: Miel-van-de-Krawietel. Ook ondergetekende sleet er vele uren aan den toog, bij de flipper, aan de pooltafel of aan één van de plakkerige tafeltjes.
Ik heb nooit meer over de actualiteit geweten als in die tijd (iedere dag de volledige krant doorspitten bij ettelijke koppen koffie), ik was nooit bedrevener in kruiwoordraadsels als in die tijd (dank u humo), mijn fotografische geheugen was nooit meer zo scherp sindsdien (dagelijkse trainingen op Photo-play) en ik heb in geen enkele levensfase zoveel kwiskennis vergaard (viva trivial!) als toen.

Ik kwam er, om verschillende redenen, schier nooit meer de laatste jaren, maar het was er echt wel zeer fijn toeven, in de oude tijd.
Miel is ondertussen gestopt met de Krawietel, maar hij doet wel nog van DJ samen met broer Lode als “Mieldo and Loud“. En wat hij daarbuiten doet, weet ik eigenlijk niet. Misschien is hij wel kleuterjuf onderwijl…