Gedaan met lachen, gedaan met verdraagzaam zijn: het is genoeg geweest.
Bij deze verklaar ik officieel de oorlog aan die rottige muggen die me ieder jaar opnieuw teisteren.
Ik ben nogal gevoelig voor muggenbeten. En met “nogal” bedoel ik: heel erg. We hebben het hier over vreselijke bulten en ondraaglijke jeuk. Bovendien ben ik om één of andere reden een ongelooflijk lekker hapje voor die beesten. Een delicatesse. Ik ben als ijsjes met chocoladesaus voor muskieten.

Wij slapen dan ook al maanden onder een klamboe, om die snertbeesten buiten te houden en normaal gezien werkt dat uitstekend. Deze nacht was er echter een kleine snoodaard naar binnen geglipt en die heeft me onbeschaamd en grofweg leeg proberen te zuigen.
Tussen pyjama-broek en topje was er blijkbaar een stukje huid van een tiental centimer bloot vel en dat rotbeest is er in geslaagd om me op die kleine oppervlakte maar liefst 16 keer te steken. Zestien keer! Ik zeg u: dat zijn geen normale muggen meer. Dat zijn oorlogsmonsters. Bloeddorstige moordmachines, dat zijn het. Er zit dan ook maar één ding op: oorlog.

Beware…