Man bijt zeehond.
Gisteren ook man bijt hond gezien?
In de rubriek “wordt gevolgd” waren onze sympathieke reporters op bezoek bij een man die de zee in huis probeerde te halen, hoewel hij in Mechelen woonde. De meneer in kwestie zocht dan maar zijn toevlucht tot kaarsen in de vorm van vuurtorens, schilderijen met zee-taferelen en beeldjes van garnaalvissers.
We leerden eveneens dat hij overwoog het geluid van de branding op te nemen op cassette, want dat kikkerfonteintje in zijn living gaf toch niet hetzelfde effect.
Gedurende tien minuten zagen we hoe de zeebonk postuurkes schikte tenwille van de symmetrie en het evenwicht .
Behoorlijk verontrustend allemaal, maar ieder zijn meug natuurlijk. De één leest een goed boek, de ander is obsessief met lelijke keramiek van het zee-thema bezig.
Echt verontrustend werd het echter pas toen deze meneer ook even werd gefilmd in zijn beroepsomgeving: de VUB. Tijdens een consultatie dan nog.
En nu vraag ik me al de hele ochtend af: is die piraat echt een gediplomeerd dokter? En zou u nog patient willen zijn bij hem na deze reportage?
Oh my fucking god dacht ik toen ik gisteren die wacko bezig zag en hoorde over dat “ontbrekende object” voor zijn zeeverzameling/”zever”zameling. De garnaalvisser had in één klap 3 verbeteringen aangebracht binnen het huishouden van deze solitair door het leven stappende freak. Althans, dat dacht ik. De man had ‘t over vuurtorens in kaarsvorm, wanverhoudingen tussen zijn schaalmodel van de vissersboot en de garnaalvisser te paard. Hij lichtte ons in dat in werkelijkheid de visser kleiner is dan de vissersboot. Nou, die vissers mogen van geluk spreken. Het leek me eigenlijk een sketch zo weggehaald uit In De Gloria, helaas driewerf helaas, ‘t ging om keiharde realiteit. Dit was echt, en als klap op de vuurpijl bleek het ook nog om een gestudeerd man te gaan. Geschokt waarlijk geschokt.
“ons heer moet zijn getal hebben” zeggen ze hier. Maar dat was wel een extreem zonderling individu .Verontrustend dat zo iemand verantwoordelijkheid moet nemen!
Ja, de mensen die nog niet op tv gekomen zijn, zijn algauw op één hand te tellen. Andy Warhol zou het enige decennia al voorspeld hebben: iedereen beroemd voor 15 minuten. Straks wordt het mijn beurt! Of toch liever niet??
omaan, zeg! Wat krijgen we nou? Volstaat het niet dat iemand in zijn professionele activiteiten competent is? Moet hij of zij ook in de private sfeer beantwoorden aan wat ik/de doorsnee vindt dat normaal is?
Als ik bij de bakker croissants koop, vraag ik hem niet wat hij denkt over de houding van China in de kwestie Taiwan. Of met wie hij hoe vaak wat voor seks heeft. Of wat zijn sterreteken is. Mij gaat het om de croissants.
Ik heb de uitzending niet gezien, maar ik kan me levendig voorstellen dat daar een echte nutcase geportretteerd werd, maar wat dan nog? Misschien – of moet ik zeggen – waarschijnlijk? – was hij in zijn vak zeer goed. Er zijn wel meer gevallen bekend van mensen die uitblinken in wat ze beroepshalve doen en die er tegelijk zo’n extravagante hobbies op na houden, dat ze als ‘sociaal onaangepast’ geklasseerd worden. Dat mag dan al zo zijn voor wat die hobbies betreft, gechoqueerd over het feit dat zo’n wacko tegelijk een professional is, hoeven we niet te zijn. Toch?