Tijd voor een beetje pijn.
Gisterenavond was four weddings and a funeral op de lichtbak. Mooi filmpje, met daarin de verdriet-scene met dit gedicht:
Funeral Blues – W. H. Auden
Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.
Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.
He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;I thought that love would last for ever: I was wrong.
The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood.
For nothing now can ever come to any good.
Zo mooi! En John Hannah is zooooooooo schattig. Dat accent… to die for! 😉
prachtig gedicht en leuk blogje. Ik kom zeker nog eens langs.
Wat te zeggen bij al dit moois? Dankje wel? Ja, dat zal wel gaan.
Een welgemeende dank u wel!
Ook nog maar eens al zappend gezien (voor de elvendertigste keer of daaromtrent) en ook onder de indruk van het Auden-gedicht. De “note to self” om het bewuste gedicht op te snorren op het net ff vergeten tot nu dus. Thxs
De eerste keer dat ik de scene zag was ik overdonderd. Tweede keer geprobeerd mee te schrijven, helaas.. Gevonden op het net. Wat blijkt? Meer fans van Funeral Blues. Gedicht wordt in agenda geplakt en zo af en toe lezen.
Zet alle klokken stil
Zet alle klokken stil, zet het gerinkel af!
Deel vette kluiven uit, zodat geen hond meer blaft;
Sluit de piano, sla de trom en draag
De kist naar buiten, mensen treur vandaag.
Schrijf in het hemelblauw een tekst, heel groot
Met witte vliegtuigletters: HIJ IS DOOD;
Doe alle duiven van de stad een rouwband om hun nek,
En laat verkeersagenten surveilleren in jaquet.
Hij was mijn noord, mijn zuid, mijn west, mijn oost,
Mijn werken door de week, mijn \’s zondagstroost;
Mijn overdag, mijn nacht, mijn woord, mijn lied
Liefde voor eeuwig, dacht ik – maar zo was het niet.
Ik hoef geen sterren meer, laat ze vergaan,
Vernietig ook de zon, doe weg de maan;
Giet leeg de oceaan en kap het woud,
Want er is niets dat nu zijn waarde nog behoudt.
Vertaling: Arie van der Krogt
(www.arievanderkrogt.nl)
Stop al de klokken, snijdt de telefoon af,
Voorkom met een sappig bot dat de hond blaft,
Sluit de piano\’s en met gedempte trom
Draag de kist naar buiten, rouwenden, kom!
Laat vliegtuigen rondvliegend jammerend hun nood
Al krabbelend de boodschap Hij is Dood
Doe om de nekken van de duiven zachte kragen
Laat de agenten zwart katoenen handschoenen dragen
Hij was mijn Noord, mijn Zuid, mijn Oost en West
Mijn werkweek en het weekend dat mij restte
Mijn dag, mijn nacht, mijn woord, mijn lied
Ik dacht liefde duurt eeuwig; helaas niet
Sterren zijn nu ongewenst, doof ze zonder pardon
Pak de maan in en ontmantel de zon
Giet de oceaan weg en veeg op het woud
Wat er is niets meer dat nu ooit nog waarde behoudt
Hallo,
Mooi gedicht. Heb je dat zelf geschreven??
Maar ik zag je in een scootmobiel op een andere site.
Ben je ziek??
Slaat dat gedicht op je ziekte?
Ik hoor graag van je.
Groetjes
JC
*Diepe zucht*
ow dear.